Driesjes Nest

Ik was eens...

een vrolijk gebreide trui van het olijke kindermerk Oilily, een kleurrijk Nederlands kledingmerk. Een 15-jarig meisje kreeg me voor haar verjaardag van haar lievelingstante. Ik was een cadeau met een grote roze strik om. Jarenlang was ik haar lievelingstrui. Ze droeg me bij de lange fietstochten door de bossen rond haar huis, of als ze haar vader hielp in de stallen om de paarden te verzorgen. Ze was gek op me - en op de buurjongen, die zich de trui vast ook nog herinnert. Maar tijden veranderen en ik werd vervangen door minder-folk-geïnspreerde exemplaren, want na mij kwam de Donaldson-rage. 

Ik belandde dus in een koffer op de zolder van haar moeder. Op een dag, 20 jaar later, vond haar moeder me terug en schonk ze me aan haar dochter. Die was ondertussen volwassen geworden en had 2 kinderen gekregen, maar ze herinnerde zich haar jeugdjaren weer levendig toen ze mij zag. Om tot rust en helemaal in evenwicht te komen had mijn ondertussen 35-jarige vriendin beslist terug te gaan paardrijden. Ze was zo blij met de vondst van haar moeder dat ze me meteen terug in de armen sloot en me meenam naar haar paardrijlessen. Na al die jaren was ik echter flink uit model geraakt en ik belandde weer in een hoekje van de kleerkast. Op een dag nam ze me mee naar Villa Lisa.  Daar toverden ze me samen om tot een allerschattigst poezennestje. Nu heb ik een pronkplaats in de woonkamer van mijn beste vriendin, ik kreeg een nieuwe, erg belangrijke taak. Ik koester en knuffel "Driesje" een zwart zieltje op vier pootjes met zonnegele oogjes, en zeg nu zelf: is hij geen schatje?

"ik was eens" is geïnspireerd door "bis es mir vom Leibe fällt" - Berlin.