Het plezante aan zo'n Blogmeet is dat je uitgebreid kan bijkletsen met een hele hoop andere bloggers, maar ook dat je daar een goedgevulde goodiebag krijgt, we gaan daar niet onnozel over doen. Nadat het eerste pak oreokoeken aangebroken was en terwijl we onze eerste zuurtjes opzogen was er maar 1 vraag die ons bezighield: waarvoor dient "hét ding", een blauw buigbaar siliconen "iets". Ik laat u even meegenieten:

• "volgens mij is het zo'n menstruatiecup, ge weet wel, ik las daar eens over in een boek." (een Brusselse blogmadam) meteen daarna: "Heeft iemand dat al eens geprobeerd trouwens?"
• "Nee jom, dat kan niet, dat is daar te groot en te "stijf" voor, dat steek ik niet in mijn k*t zalle - gij wel? En trouwens aan zo'n cup zit een "tjoepeke" om het eruit te trekken - dat heeft dit ding niet "(een andere blogmadam terwijl ze het ding aandachtig bestudeert)
• "of een vrouwencondoom? maar dat kan toch echt niet gemakkelijk zitten, denk ik toch"
• "een tepelhoedje voor vrouwen met gigantische borsten?" 
• " ès 't gièn tsjoepselken van en papflassche?" (een nuchtere Oostvlaamse).  Dat heb je wel: steek 100 vrouwen in één lokaal, laat daar 1 moeder met een pasgeboren baby binnenlopen en binnen de kortste keren gaat het over borstvoeding, papflessen en tepelkloven.

Ik nam het ding mee naar huis en liet er mijn huisgenoten op los, na de bovenstaande denkpistes ook even te volgen lieten ze zich helemaal gaan.

• Een stoepkrijthouder, je kan daar stoepkrijt instoppen, dan krijgen de kleine kindjes geen vuile handen (Zoon)
• Oh ge kunt daar uw gigantische puisten mee uitzuigen (Dochter tegen de Zoon)
• Een potje om in te plassen, dat je dan daarna aan de dokter moet geven.
• Ik ga dat gebruiken om de eitjes mee uit het kokend water te halen (Lief)
• Om jenever uit te drinken als je op tocht bent, dat neemt gemakkelijk mee in uw rugzak en kan niet kapot (Lief)
• Een regenhoedje voor een schildpad? (Zoon)
• Als ik mij nog eens moet verkleden als farao mummie, dan zet ik dat zo op mijn kin en moet ik daar alleen nog wat windels ronddraaien  (Dochter)
• "Je kan daar ook nep - zuigplekken mee zetten - handig als ge geen lief hebt en ge wilt doen alsof. Kom mama, we zullen dat bij u eens uittesten!" Ik hoop ondertussen vurig dat ik morgen geen gigantische zuigplek in mijn nek heb terwijl ik mondelinge examens moet afnemen. 

Ondertussen raadpleegde Dochter het alwetende youtube en verklaarde ze zich prompt bereid om "het ding", de cellublue zo blijkt, uit te testen zoals het hoort, de massage-olie in de aanslag. (hoewel je de sinaasappelhuid bij haar met een vergrootglas moet zoeken) Ondertussen vraag ik mij af of hét ding ook in grotere formaten verkrijgbaar is, zodat ik er ook wat aan heb. Feit is, dat gaat hier gebruikt worden dat ding, al weet ik nog niet zo zeker waarvoor. Wie een deftiger verslag van die meeting wil, die moet op een ander maar gaan lezen.

Sofia

Toen De Zuster deze weekendtas toonde, smeekte ik haar om een patroontje, want een tas voor een weekendje weg, dat kon ik nog wel gebruiken. Dat patroon viel in september in mijn mailbox, met de vraag of ik het wilde testen. Spek voor mijn bek!

Het was een hele uitdaging, zo een heuse weekendtas met alles erop en eraan. Met de stap-voor-stap aanwijzingen van Annelies klaarde ik de klus. Ik foeterde onderweg wel eens maar dat had meer met mijn naaimachine te maken die op dat moment (weet ik nu) de geest aan het geven was.

Nog even en dan mag hij voor het eerst mee op reis. Naar Berlijn!

donkerblauwe stof: de stoffenvoorraad van mijn moeder

rode stof, voering en ritsen: rommelmarkt

tassenband en fournituren: juffertje uil

patroon: Sofia uit De Tas van Annelies -De Zuster Van

Ook Karla testte Sofia, de kleine versie. Dit is het grote exemplaar.

Examen-Anna

Er wordt weer gestudeerd in huis, hard gestudeerd. De examens komen alweer met rasse schreden dichterbij. Tot vorig schooljaar lagen er bij die studieboeken rond examentijd beduimelde plastic zakjes met schrijfgerij, omdat er geen gewone pennenzakken op de schoolbanken mogen. Dochter pimpte haar plastic zakje steeds met een trektouwtje om het te sluiten, maar dat kon niet voorkomen dat het zakje er snel verfrommeld uitzag.

Een tweede belofte werd begin van dit schooljaar van onder het stof gehaald. Toen de testpatronen voor "De tas van Annelies" in mijn mailbox vielen vond ik daar "Anna" tussen, een toiletzakje dat je in tafelzeil of stof kan maken. Ik zag er meteen examen-pennenzakken voor de meisjes in.

In het boek vind je 2 formaten: een kleine en een grote versie Als je wil kan je het formaat gemakkelijk aanpassen en maak je zo een tasje op maat. Ik maakte een grotere Anna als toilettasje en 2 Anna's met een aangepast formaat als examen-pennenzak en experimenteerde wat met ritsen en bieslinten bij de testversies.

Ook Saar maakte al een test-Anna, 

Anna is een tassendochter van De Zuster Van

en vind je in haar spiksplinternieuwe boek  De Tas van Annelies

transparant tafelzeil: hobbyland

ritsen: rommelmarkt

bieslinten: veritas

restjes stof uit de restenvoorraad.

Nog een Daan

Ik had zo mijn redenen om nog een Daan te maken. Enkele jaren geleden kocht ik voor Jongste een pracht van een slaapzak op de rommelmarkt, nauwelijks gebruikt maar recht uit de jaren stillekes. Wij waren er allebei meteen weg van. Er zat alleen geen zak rond om hem mee te nemen. Al die jaren beloofde ik Jongste dat ik wel eens een zak voor haar slaapzak zou stikken. Maar zoals zo vaak kwam er ook op die belofte een flinke laag stof. Toen ik enkele maanden geleden die eerste Daan stikte wist ik meteen dat dit de perfecte slaapzakzak zou zijn en Daan 2 volgde meteen.

Voor deze Daan koos ik een felblauwe dikke "floeren" stof, dan ziet zo'n Daan er al meteen weer helemaal anders uit. Het draaglint veranderde ik, in plaats van een lus bovenaan stikte ik bij deze slaapzakdaan een langer draaglint mee bovenaan en onderaan in de naad vast. Zo kan hij makkelijk over de schouder mee naar de logeerpartijen bij de vriendinnen.

Die "Daan" is dus niet zomaar een waszak, misschien maak jij er ook wel een slaapzakzak van of een knuffelberenzak, of een luierzak of een zwemzak, kampeerzak of de zak voor zwarte Piet of...

patroon Daan: De Tas van Annelies, De Zuster Van

stof: rommelmarkt

elastisch lint: gerecycleerd (uit een oude rugzak)

zeilringen: hobbyland

Daan

Mijn enthousiasme voor haar tassen heb ik nooit onder stoelen of banken gestoken. Er verscheen dan ook een lichte blos op mijn wangen en mijn hart maakte een sprongetje toen Annelies vroeg of ik tassen wilde testen voor haar boek. Ah ja natuurlijk, vooral omdat ik me op dat moment net had voorgenomen mijn "tassennaaiskills" te verbeteren.  Zeilringen inslaan, ritsen in dikkere stoffen stikken en tassenbanden bevestigen, dat vraagt namelijk om extra oefening.

Ik begon bij het begin, dat leek me een goede start. Op dat moment vertrok Zoon voor het eerst op kot en hij moest zijn vuile was weer mee naar huis transporteren. "Daan" leek me geknipt om die klus te klaren.  De zak voor de vuile kotwas ging vlot in elkaar. Elke vrijdag wandelt hij goed gevuld weer terug mijn huis binnen.

Vanaf vandaag mogen de resultaten van dit geheime testproject eindelijk online want dat langverwachte boek belandde deze ochtend op mijn tafel en in de rekken van uw boekenwinkel! En dat boek is de moeite, geloof me.

patroon waszak: Daan, de tas van Annelies, De Zuster Van

stof: een gestreepte restlap uit de voorraad van mijn moeder

koordstopper en touw: gerecycleerd

zeilringen: hobbyland

Gewoon grijs

Ik wilde eigenlijk een hoodie maken voor dat feestbeest, het draaide anders uit. Toch bleef die hoodie nog nazinderen. Ergens in mijn kast vond ik nog een rest sweaterstof van Dochters stapeltje raglansweaters. Daar kreeg nog wel de onderdelen voor een kaptrui voor een zesjarige uitgeknipt. 

Ik rommelde wat in mijn restjesmand en vond nog een stukje langharige fleece, net groot genoeg voor de voering van de kap. De zeilringen voor het touwtje, die nog in en hoekje van mijn schuif lagen, vond ik net iets te groot. Aanvankelijk had ik knoopsgaten gestikt, maar het ene exemplaar viel toch wat te rommelig uit. Weg knoopsgaten, welkom zeilringen dus. Toen ik de kap eraan stikte zat ik weer te knoeien. Volgens het patroon moeten de twee uiteinden van de kap netjes bij elkaar of zelfs over elkaar komen. Geen probleem bij het  vorige exemplaar, maar om 1 of andere reden lukte dit nu niet en ik had een stuk sweaterstof over dat flink dreigde "uit te loteren". Dat euvel werkte ik weg door van een stukje boordstof een bieslint te maken en dat tussen de 2 kapuiteinden te bevestigen.

Bij de boorden ging alles verder wel vlotjes. Al een hele tijd wilde ik die "duimentutorial" van Riet eens uittesten en duimgaten maken bleek een fluitje van een cent te zijn.

Even twijfelde ik nog of ik de trui zou pimpen. Een witte ijsbeer erop misschien, of ook hier een pandasnoet? Uiteindelijk besloot ik de sweater zo te laten, gewoon grijs, want dat is mooi én stoer zo. Het pimpen beperkte zich tot een toefje washitape aan de touwtjes. Roze .... "want weet je meter... dat is mijn lievelingskleur!" 

Stof: Misses Needle (resten van een vorig project)

langharige fleece: stoffenspektakel (rest van vorige projecten)

Patroon Hoodie: Stof Voor Durf-Het-Zelvers

Duimen tutorial: Leven met Liv

Panda

We zetten de eerste echte zonnige lentedag van dit jaar in met een feest. Een verjaardagsfeest voor mijn metekindje, 6 werd ze al. Een betere dag om te feesten konden we niet uitkiezen.

Een Paspelpoes voorspelde hier al dat "truien maken voor nichtjes" een traditie zou worden en zoals wel vaker het geval is met die paspelpoezen kreeg ze gelijk. Niets zo leuk als sweaters stikken om vervolgens in te pakken met een grote strik errond.

Toen ik het mintgroene pandastofje zag, wist ik meteen dat het een truitje voor haar zou worden.  Aanvankelijk had ik een hoodie in gedachten, maar eens ik het stofje in handen had en voelde dat het toch wat dunner was, greep ik naar een ander patroontje.

En het past: panda's zijn speels, vrolijk, aanhankelijk én meestal goed gehumeurd, net als deze 6-jarige kapoen!

Bovendien kreeg ze niet 1 maar 2 sweaters. Wordt dus vervolgd....

Stof: Andrea Lauren bij Kiwi Fabrics

Patroon: Leather sweater van La maison Victor

Inspiratie: Oon

Kind en foto's: KampingK

Fair Fashion Fest Gent - Fair Wear Friday 8

Vorig weekend trokken we naar Gent. De auto volgeladen met Lief, kroost en "Sanse". Op weg naar het Fair Fashion Fest, waar de ene (ik) al wat meer naar uitkeek dan de andere (Zoon bijvoorbeeld). Voor u mij aanklaagt voor kindermishandeling omdat ik Zoon dat aandoe, wil ik even duidelijk maken dat er in Gent die dag ook nog een etentje gepland stond om de verjaardag van de pepe in stijl te vieren.

Héél toevallig stonden we vlak bij St Jacobs geparkeerd waar we -  eveneens héél toevallig -  langs de zondagse rommelmarkt "moesten" passeren. Lief en Zoon gingen in "overlevenmodus" en zochten meteen de plaatselijke kroeg op.  Ondertussen werd er door het vrouwvolk zwaar gescoord: Dochter vond er de jas waar ze al zolang naar zocht, Jongste viel meteen voor een trui en de Sanseveria, die zag de jumpsuit van haar dromen, waar ze nét niet met haar billen inpaste. Dus werd het kledingstuk in kwestie grondig bestudeerd met het oog op handmatige reproductie. Alle tips en patronen om  de jumpsuit met eighties-look na te maken zijn welkom bij haar.

Met een hele zak vol Fair Wear Friday-badges trokken we in de namiddag naar het Miat, op zoek naar Fair Wear Friday-bloggers. Dat bleek geen gemakkelijke opdracht, want je kon er over de koppen lopen. Partner-in-crime Kelly liepen we al snel tegen het lijf. Patricia en Saar konden we spotten onder de vele vrijwilligers die het Festival in goede banen leidden. 

Helemaal gecharmeerd waren we door deze geniale uitvindingen: spijkerbrij strikjes die door Leonie & Lois uit oude jeansbroeken geperst worden en de NapBag (slaapzak-en-rugzak-in-1) een uitvinding van een groepje studenten van de HOGent.

Content was ik dat ik mijn people-tree kleedje met doorgescheurde naad en een jeans van Dochter met een kapotte rits in mijn tas had gestopt. De twee kledingstukken hingen hier al een half jaar aan de kapstok om eens te repareren "als ik eens tijd en zin zou hebben". Die blijven daar dan gewoon hangen, zo gaat dat hier met wel vaker met reparatiewerken. De kledingstukken werden door de Femmadames in het repaircafé deskundig onder handen genomen en hangen al weer terug rond het lijf!

Het Miat is een heerlijke, kleurrijke nostalgische plek en was zondag het decor van een geslaagd festival met veel voordrachten, handwerk, knutsels, workshops, een Fair Fashion-markt, een goed gevulde goodiebag, een heuse modeshow, die we wel moesten missen omdat de trappen afgeladen vol stonden. Ik vrees dat de organisatoren de opkomst een beetje anders ingeschat hadden. Maar niettemin: petje af, het was de moeite!

"Who made my clothes?" dat was de hamvraag op dit festival. Klaar om je dat ook af te vragen en op 24 april mee te doen?

Witloof met peer.

Veel lof voor die dagen zonder vlees, want dat zijn dagen om ongegeneerd met gerechtjes aan het experimenteren te slaan. Gerechten zonder vlees maar tjokvol groenten en fruit.  Enkele weken geleden antwoordde de echo toen ik in mijn ijskast riep. Dat gebeurt hier wel eens vaker, wij zijn namelijk niet altijd georganiseerd als het op boodschappen doen aankomt. Geen weekmenu's hier, maar wel veel hocus-pocus en geïmproviseer.  Ik zocht en vond in een hoekje nog wat stronken witlof, wat brokjes geitenkaas en in de fruitschaal waren enkele peren nog net niet bruin geworden.  Dat leverde een vegetarische "Witloof uit den oven" op.

Wat heb je nodig voor 4 ?

ongeveer 500 gram witloof

olijfolie

3 of 4 peren

honing - (koop honing van een imker in jouw buurt!)

geitenkaas

walnoten

verse of gedroogde thijm

zwarte peper uit de molen

Hoe maak je het?

Verwarm je oven voor op 180 graden. Was het witloof, verwijder de lelijke blaadjes, snij de stronkjes in de lengte door en verwijder de harde kern. Kook het witloof in een pan met water en laat daarna heel goed uitlekken. Was de peren, schil ze en snij ze ook in langwerpige partjes. Vet een ovenschaal in met flink wat olijfolie en schik de witloofstronkjes met de stukjes peer ertussen in de ovenschaal.

Kruid met peper en thijm. Schep wat honing over dit gerecht en verspreid het over de witloof en de peer. Verkruimel de walnoten erover en kruimel vervolgens de geitenkaas erover. Schuif je ovenschotel in de oven en bak ongeveer 20 minuten op 180 graden.

Als je het toch niet hebt voor al dat "vleesloze gedoe", dan kan je ook wat spekblokjes bakken in de pan en die dan over de witloof en peer strooien.  Grotemenseneten, dat wel. Lief en ik smulden met veel smaak. De kroost zat wat te protten boven zijn bord en schreeuwde luidkeels om de "normale" witloof-met-hesp-en-kaas in den oven. Ze vonden dit "anders", "speciaal", ".... euhm... origineel"  hier in de Kempen synoniemen voor "dat is maar niks."