Mattìas, op z'n Spaans, met klemtoon op de i - dit is belangrijk, geloof me - is ondertussen een knap bazeke van enkele maanden oud. We mochten hem in het begin van de zomer verwelkomen met wat borreltjes op zijn gezondheid. Een gelegenheid waar ik met lege handen opdaagde, dat lef heb ik wel. Met lege handen maar met de belofte dat het cadeautje nog volgt. Het is immers plezanter om maanden later nog eens op een onverwacht moment een pakje uit te pakken i.p.v. alles tegelijkertijd, niet? Mattìas en zijn kersverse ma en pa hadden dus nog wat te goed.
De sterrenstof en de ruitjes kreeg ik cadeau, omdat het een miskoop was. Een kennis dacht dat het een 1 persoonsdekbed was, maar in werkelijkheid was het voor een kinderbed bedoeld. De groene fleecestof was een dekentje en het blauwe breiwerk van het wolkje was ooit een trui. Nieuw beddengoed voor de kleine Mattìas, goed voor zoete dromen voor hem, en lange rustige nachten voor ma en pa.