Kerstmis, dat doet ons meteen aan koekjes denken. Een perfect cadeautje onder de kerstboom, of om een mooie koekjestrommel mee te vullen als we naar mémé reizen, die ook nog eens jarig is dezer dagen. Nu ik "jeugd" in huis heb, hebben ze me steeds minder nodig in de keuken. Alleen nog maar  om af en toe een kleine aanwijzing te geven en om de afwas te doen uiteraard. Want hoe druk het ook is als er koekjes gebakken worden, bij de afwas staan het Lief of ik plots alleen in de keuken. 

Typisch! Maar goed, ze bakten gisteren een hele lading en ze zijn overheerlijk: bak je mee?

Dit heb je nodig:

350 gr boter

325 gr rietsuiker of griessuiker

1 klein ei

2 losgeklopte eierdooiers (apart)

500 gr bloem

100 gr amandelpoeder

Zo maak je het

Doe  de boter, suiker, het ei en 1 losgeklopte eierdooier bij elkaar en meng alles goed dooreen. 

Roer er de bloem voorzichtig en geleidelijk onder terwijl je blijft roeren. 

Meng alles goed en kneed kort tot een deegbal. 

Leg de deegbal in een kom, dek af met een doek en laat alles minstens 12 u in de koelkast rusten.

Rol met een deegroller het deeg uit, maar niet te dun.

Steek met vormpjes de koekjes uit het deeg en leg ze op een bakplaat dat je met bakpapier bedekt hebt.

Bestrijk de koekjes met de tweede eierdooier

Bak de koekjes een kwartier lang in een voorverwarmde oven op 165 graden.

Leg ze op een rooster en laat ze afkoelen.

En klaar. Simpel en overheerlijk.

Onmogelijk om het bij ééntje te houden...

Fijne feestdagen nog!

Dikke verjaardags-kussen

Waar we dan de afgelopen 2 weken zaten? Op onze stoel, aan de keukentafel, achter onze bureau of in de zetel. Nee niet om te luieren, wel om te blokken  (de pubers in huis) - om examens te verbeteren (ik) - en te knutselen - (de Jongste als ze even niet zeurde dat ze zich steendood verveelde).  We moesten elkaar regelmatig oppeppen, want ik ben blijkbaar niet de enige die dit niet zo'n toffe periode vindt: saai, te weinig tijd, te veel stress en te veel deadlines.

Maar hé, met die studerende pubers in huis gaat het al bij al toch gemakkelijker:

Zo kweelden we luidkeels Glenn Madeiros en Simon and Garfunkel mee - wat een mens 

allemaal hoort tijdens Music for life... ! 

Aten we alledrie veel te veel chocoladeventen - ik ben niet de enige die er pukkels van krijgt maar wel de enige die er prompt 2 kilo van bijkomt. 

Kregen we de slappe lach om de belachelijkste uitspraken bij de afwas. 

En verzonnen we de leukste pauze-activiteiten : 

• Als iedereen straks klaar is versieren we samen de kerstboom.
• Eerst nog een uur studeren en dan de mezenballetjes ophangen in de tuin (de Zoon) 
• Als ik straks klaar ben ga ik kraanvogels vouwen (de Dochter). 

En mijn motivatie...? Als ik deze klas verbeterd heb, maak ik dat verjaardagskussen voor een toffe collega. Want het is toch maar niks verjaren in volle examenperiode. Dikke verjaardags-kussen maatje!

Granny goes fluo!

Het is duidelijk: fluo is weer hip, je ziet allerlei fluodetails verschijnen op blogs en in de laatste modemagazines. Mij doet het vooral denken aan lang vervlogen tijden toen we met onze discorolschaatsen onder onze voeten op een pleintje in de buurt elegant niet op onze bek probeerden te gaan om zo toch nog indruk te maken op de jongens. 

De Jongste is net als ik niet vies van een streepje kleur en kan die neontrend wel smaken.  Met die koude temperaturen de laatste dagen hullen wij 2 ons bovendien in de grote driehoekige oma-sjaals die mijn moeder ooit nog haakte. Lekker warm.

Toen we deze sjaal ontdekten waren we dan ook meteen verkocht en werden alle restjes witte wol samengezocht en een bolletje fluoroze bovengehaald. Zo'n driehoekige grannysjaal is helemaal niet zo moeilijk én het schiet goed op. Je hebt na enkele haakuurtjes niet alleen een sjaal, maar ook een knusse omslagdoek, een dekentje voor over je benen, een badjas voor over je pyjama, of een stel vleugels!

Nu wordt het stilaan tijd om het huis in kerstsfeer te brengen,

Net plakten we alvast een kerstster tegen onze muur,

met verstevigingsringetjes in ... o ja, fluoroze!