Na Dochter en Jongste was ikzelf aan de beurt. Zo een oversized vest wilde ik ook nog wel in mijn kleerkast en vooral aan mijn lijf. Ondertussen ben ik het stadium "breien-met-het-tongpuntje-tussen-mijn-lippen" stilaan voorbij en begin ik te begrijpen dat het ook therapeutisch kan werken - als ik niet te veel moet tellen toch.  Ik heb nu dus ook een "wolkje"voor op mijn vel: donzig en zacht.

Patroon:  Cosy Cardigan - Minnie Mie

Wol: Katia Ingenua - 't Wolwinkeltje - Leuven

(de laatste foto geeft de kleur het best weer - buiten scheen de zon te fel)

Foto's gemaakt bij Samira op sas 6

Brussel

Brussel

het licht, net wakker,
baant zich moeizaam 
een weg door dikke walmen 

glas rinkelt en snijdt de stilte

razendsnel vult haar mondholte zich 
met de smaak van angst

ze kijkt op en ziet de gespierde armen
het gebroken lichaam als een kruisgewelf eroverheen

tussen haar handen leest ze de schreeuw
die de wanhoop schreef in het gutsende bloed 

tranen sijpelen in haar sjaal en tekenen 
een spoor van verdriet op haar ijskoude wangen

ze wil niet meer waken, 
maar slapen, dromen,
van de reis die ze nooit zal maken.

Streepjes

Door die lentegeur in mijn neus droom ik meteen van meer: zoals zon, zomer, een flinke zeebries en zilte haren. Ik ben dus helemaal in streepjes-mood. Dolblij was ik dan ook toen ik enkele weken geleden voor een prikje een lap streepjesstof vond op "goegekregen". Ik wist toen al dat het dit patroon zou worden: een raglanshirt met een erg mooie rug en de onuitspreekbare naam: Bethioua. Ik ben helemaal tevreden met de pasvorm en de lijnen, dat smaakt naar meer!

Stof: rommelmarkt Goegekregen

Patroon: Bethioua van Ellepuls

Meer "Vlaamse" Bethioua's bij:  Nononsensmoms, Made by Mazella, Villa Sepia, Khadetjes

Lili

Mijn moeder was jarig en ik maakte een tas voor haar. Een ruime tas, die ze kan meenemen als ze gaat boodschappen doen, op uitstap gaat, of gaat bloemschikken. Ik was er vrij snel uit dat het een "Lili" zou worden uit het boek van De Zuster, een heerlijk patroon voor een ruime tote-bag. Toch verliep het naaiproces met de nodige horten en stoten. Dat had niets te maken had met de duidelijke aanwijzingen van Annelies, maar alles met de tegendraadse stoffen die ik koos voor dit project. Uit mijn stoffenkast groef ik 2 gordijnstalen op, een donkergrijze met cirkels en een zilverkleurige. Dikke, zware stoffen, ideaal voor een tas leek me. Alleen had ik er echt niet op gerekend dat ze zo glad waren en dat ze zo eigenwijs hun eigen weg uitwilden. Na flink wat torn-werk raakte de tas uiteindelijk in elkaar. Missie geslaagd, dacht ik. Tot ik bij de laatste keer strijken per ongeluk met mijn strijkijzer net iets te lang op de tassenband bleef - die prompt een stukje smolt en in elkaar kromp. Valt het op dat ik met momenten hopeloos onhandig ben? Ik zocht mijn toevlucht tot een zilveren stukje stof omdat euvel te verstoppen. Ik maakte een label waarop ik haar naam borduurde, dat ik over de beschadigde band naaide. Een foto hiervan vind je op mijn instagramfeed, hierop zie je ook duidelijk dat ik maar niet de juiste naald kon vinden om de weerbarstige dichtgeweven zilveren stof netjes te stikken. Ik twijfelde nog even of ik de tas wel zou afgeven, maar uiteindelijk vond ik de tas net presentabel genoeg om aan mijn moeke cadeau te doen. 

Patroon: Lili uit "De tas van Annelies"

buitenstoffen: gordijnstalen - rommelmarkt

voering: kreeg ik nog uit een reststof van deze tas

rits voor het binnenzakje: Kringwinkel

knopen: uit de knopenvoorraad die ik kreeg van moeke

zilveren paspel en vlieseline: Veritas

Tassenband: De stoffenstraat

Oversized

Ook Dochter stond in rij voor zo'n breisel. "Geen mohair" riep ze want "dat prikt". Duh? Mij leek het net de zachtste mohair ooit. Maar goed, over hoe zij voelt wil ik niet met haar discussiëren. Extra warm, zo wilde ze haar oversized vest. In het winkeltje van Karo koos ze en voelde ze tot ze de perfecte bolletjes wol gevonden had. Zij zag dat kleurverloop in die vest al helemaal voor zich en was meteen verkocht, bij mij groeide het enthousiasme naarmate de vest vorderde en ik de kleuren zag veranderen.

Toen ik de laatste stukken van de vest van Jongste in elkaar naaide, wilde Eva graag afspreken om samen te breien. We trommelden nog wat beginnende en nog-net-niet-begonnen breiers op en zo belandden een aantal blogcollega's in mijn living, "De pronte priemen", de gezelligste zelfhulpgroep ooit was geboren. We vonden dat zo tof dat we er al meteen een tweede pronte priemenavond aanbreiden met wat échte brei-experts erbij. Zo wat extra off- en online motivatie en hulp werkt voor mij wonderwel. Op instagram kunnen jullie de dolle avonturen van "de pronte priemen" volgen onder de #deprontepriemen. Meer pronte priemenwerk vind je al bij Eva, Sylvia en Els

Wol: Annell - Lille, bij de Lappenmand

Praktische en mentale coaching: Karo en de dames bij "Komdis" en "de pronte priemen"