Zaterdagochtend. Mijn tas is gevuld met stoffen tasjes en glazen bokalen, noodzakelijke munitie voor een rondje afvalloos winkelen op de plaatselijke boerenmarkt. Ik rol mijn trolley recht naar mijn favoriete notenkraam. De Marokkaanse verkoper is grote fan van mijn strijd tegen afval en van mijn  boodschappensysteem. Hij vult al jarenlang met een engelengeduld wekelijks mijn potjes en zakjes. Ik geef toe : het duurt net iets langer dan het plastic-zakjes-systeem, maar hooguit enkele minuutjes. Daarom wacht ik even tot de grote drukte voorbij is en laat ik 2 dames en een heer met hoed voorgaan. Niemand meer bij het kraam, het is mijn beurt nu. Na een praatje over het najaarszonnetje vraagt de notenman hoe het met me gaat en met de studenten in huis. Ondertussen doet hij 500 gram cashewnoten in mijn stoffen zakje. Terwijl hij het touwtje aantrekt en dichtknoopt komt er een grijzende dame achter me staan. Ik zie uit mijn ooghoeken hoe ze afkeurend naar de stoffen zakjes in mijn hand tuurt, haar wenkbrauwen fronst en niet-begrijpend haar hoofd schudt. Terwijl de notenman het volgende zakje met pistache nootjes vult, voel ik hoe haar blik over haar brillenglazen heen recht in mijn rug priemt, ik hoor een luide zucht vergezeld van : "Zijn de zakjes van deze mannen voor u niet goed genoeg misschien?". Ik reageer niet en bestel nog olijven, een potje vol en overhandig mijn bokaal aan de notenman. Hij weegt het lege potje om de tarra te bepalen.  Terwijl de notenman de olijven in mijn bokaal doet, krijgt de dame het helemaal op haar heupen. "Dat versta ik nu niet zie, doe dat dan thuis toch in een pot als je dat zo graag in potten wil hebben. Val die mannen daar toch niet mee lastig!". Ze draait zich naar een jonge vrouw met een warme blauwe sjaal toe, want ze heeft begrepen dat ik voorlopig toch niet zal reageren en ik hoor haar  zeggen: " 't is toch waar hé madam en wij staan hier ondertussen maar te wachten, wat denkt ze eigenlijk wel?"

Terwijl de dame nog wat verder sakkert, stop ik mijn stoffen zakjes en bokalen in mijn trolley, ik betaal, krijg nog wat stempels op mijn klantenkaart en een vrolijke "Tot volgende week!" van mijn notenvriend. "Wie is de volgende", hoor ik hem zeggen. De dame stopt eindelijk met vloeken, kijkt naar haar nummertje  en zegt: "Ik ... eum ....."

Terwijl ze begint na te denken wat ze nu eigenlijk wil, rol ik mijn trolley voorbij een dame met een hoofd vol krullerig permanent, die er net bij is komen staan. Ze slaakt een diepe zucht en draait met haar ogen. Ik krijg nog een knipoog van de notenman en een brede glimlach van achter de blauwe sjaal, ze haalde net haar munitie uit haar tas.

Afval tijdens dit winkelrondje: een plastic folie rond een broccoli, elastiekjes rond de pijpajuintjes 

en een kunststof touwtje rond de wortelen. 

#alleskanbeter

Het Gouden Hart

Vertelde ik jullie al dat ik aan het "rommelen" ben? Nu de jeugd hier stilaan steeds meer zijn eigen weg gaat, lijkt het mij een goed moment om er eens goed tegenaan te gaan. Dochter gaf het goede voorbeeld toen ze haar kamer drastisch leegruimde voor ze op kot vertrok. Ik schrok me een ongeluk toen ik na die actie op haar zolderkamer kwam, het leek even of ze voorgoed weg ging en ik kreeg er prompt de tranen van in mijn ogen. Een afscheid van een tijdperk,  maar al snel ontdekten we dat die actie alleen maar voordelen had. Ze weet exact wat ze heeft, hoeft niet lang te zoeken naar iets, ze heeft in een mum van tijd alles ingepakt en binnen de 10 minuten is haar kamer volledig gepoetst. Zoveel "Zen", die dochter van mij!

Tijd voor mij om haar voorbeeld te volgen en ook wat tijdperken af te sluiten. Niet dat dat "ontspullen", want zo heet dat tegenwoordig zeker, bij mij in  1-2-3 gefikst is, het  is een proces van lange adem. Ik ga niet Marie-Kondogewijs tewerk, maar op de Lies-manier, lichtjes chaotisch en op mijn eigen tempo. Ik ga jullie hier niet rond de oren slaan met mijn tips, want daarvan raakt het internet zo stilaan verzadigd, die zwerven overal al rond! Langzaam maar zeker stel ik orde op zaken.  Ik pakte de badkamer, de zolder en een flink deel van de kasten al aan, de boekenkasten en het naai-atelier bewaar ik tot laatst, daar ben ik echt nog niet klaar voor!

Wat ik jullie wilde vertellen is: "waar blijf ik met mijn gerief?" Samen met een vriendin stond ik in het verleden al enkele keren op de rommelmarkt om de spullen te verkopen. Leuk, want we hadden de hele voormiddag om te koffiekletsen. Maar eerlijk gezegd was de 25 euro die we maximum verdienden, de hele moeite van in- en uitpakken en slepen met al die spullen niet waard. Nu gaan we gewoon koffiedrinken!  Ook fotografeerde ik mijn gerief en postte die foto's in allerlei verkoopsgroepen, wat een gedoe is me dat zeg! Tijdrovend, je moet een hele boekhouding bijhouden en daarnaast ook een afsprakenagenda : wie komt  wat, wanneer ophalen? Ook niet helemaal mijn ding. Een ander systeem had ik nodig!

Nu doe ik het zo: alles komt in enkele grote dozen in de garage. Voor ik de spullen in de dozen stop, denk ik eens na wie van de vrienden of kennissen oprecht blij zou worden van het "ding" in kwestie en ik vraag het hen.  Ik zeg er ook uitdrukkelijk bij dat ze mogen weigeren en zich echt niet verplicht hoeven te voelen. Ik wil niemand ongevraagd opsolferen met mijnen "boel". Al de rest breng ik om de 14 dagen naar de "Weggeefwinkel"

Ik heb namelijk het geluk om vlakbij huis een geweldige weggeefwinkel met de ronkende naam "Het gouden hart" te hebben.  Een kringwinkel zonder kassa, zo noemen de vrijwilligers die er werken het zelf. Je brengt er je spullen naartoe, een handvol vrijwilligers stallen die dan uit in hun winkel en als je zelf wat kan gebruiken neem je het mee. Simpel, geniaal, warm en schoon vind ik dat.  Je kan er niet enkel voor gratis spullen terecht kan maar ook voor een toffe babbel. Dit initiatief brengt mensen dichter bij elkaar, helpt mensen die het niet breed hebben echt verder én zo draagt iedereen zijn steentje bij aan het milieu. Daar word ik nu eens helemaal warm van, zie.

Enkele weken geleden had Dochter als schoolopdracht gekregen een vrijwilligersproject in de kijker te zetten en een vrijwilliger te interviewen, dus ging ze mee met me naar de weggeefwinkel. Het filmpje dat zij maakte kan je hier bekijken.

Wij zijn blijkbaar niet de enige "fans" van de weggeefwinkel. 's Ochtends staan de mensen in rijen dik aan te schuiven voor de winkel opengaat. De vrijwilligers willen dan ook graag een afdakje installeren voor hun klanten en zijn daarvoor op zoek naar sponsors.  Daarom dingen ze op dit moment mee in een wedstrijd van het Torfsfonds naar sponsorgeld. Mijn stem hebben ze al, die van u ook?

Links:

Weggeefwinkel "Het gouden hart"

Facebookpagina "Het gouden hart"

Filmpje van de Dochter :   Interview met Johan

Het gouden hart is 1 van de goede doelen van De warmste week

Torfsfonds  - Stem voor "Het gouden hart"!

Het gebouw van de weggeefwinkel heeft dringend nieuwe ramen nodig en daarom zijn ze op zoek naar mensen die hen financieel willen steunen. Je kan je gift overmaken  op het volgende rekeningnummer: 

BE 750017 2015 4651

Weggeefwinkel "Het gouden hart"

Martinus Van Gurplaan 41

3920 Lommel

Youtube :  Oproep van de Weggeefwinkel

Kleine Boekerij 2.0

Onze kleine boekerij  was aan vervanging toe. De waterdichte MDF zoog na al die jaren zijn poriën vol met vocht waardoor de bladeren van de boeken frommelden en krulden. Dat was niet het plan, dus moest het kastje vorige winter weg. De bedoeling was om rond het voorjaar een nieuw "boekerijke" in elkaar te knutselen, maar omdat ik een Lief heb dat erg handig is en daarom alles - zelf wil doen en vooral ook nog grondig, duurde het wat langer voor het klaar was. Ik kwam de zomer door met een ruilmand, die ik bij goed weer buiten zette en ook wel méér dan eens vergat binnen te halen voor het begon te regenen.  Maar nu is het dus zover en het was het wachten meer dan waard: we hebben een nieuw "klein boekerijke" voor de deur en omdat we momenteel besmet zijn met het Zweedse virus, werd het er ééntje in een welbekende stijl. Alle lof is voor mijn Lief.

Het idee voor een eigen boekenruilkastje borrelde jaren geleden op tijdens onze reizen naar Duitsland, waar het boekenruilen en -delen op straat razend populair is. Overal ontdekten we boekenruilkastjes of kisten met boeken om gratis mee te nemen. Ik pakte in mijn valies standaard een stapel boeken in om onderweg te kunnen ruilen. Toen broeide het idee om bij ons ook zo'n kastje te openen. Dat deden we in het voorjaar van 2014, ter gelegenheid van de communie van Jongste. Ons initiatief zette  heel wat vrienden en kennissen aan, om ook een kastje in elkaar te knutselen. Sommigen van hen waren het sowieso van plan en kregen door ons boekerijke een sjot onder hun kont zo vertelden ze ons.  Anderen keken en zeiden onomwonden: dat wil ik ook en schoten meteen in actie. In mijn volgende blogbericht maak ik een overzichtje van die andere initiatieven in onze buurt.

Ondertussen kreeg ik via mail, instagram, Facebook al heel wat vragen over hoe je dat best aanpakt zo'n kastje. Hoog tijd voor een verzameling tips!

1. Plan
Bedenk een origineel ontwerp voor jullie kastje. Het leukst is om het initiatief met meerdere mensen te nemen.  Doe dit project samen met andere familieleden, de buurtbewoners of misschien samen met jullie vereniging, school of rusthuis. Overleg en bedenk hoe jullie willen dat jullie kastje eruit gaat zien. Je kan heel wat inspiratie vinden via google afbeeldingen of pinterest. Typ daar maar eens het zoekwoord "little free library" in en laat je inspireren. Bedenk ook waar jullie je bibje willen plaatsen. Het moet een plek zijn, die goed zichtbaar is. Als je de mogelijkheid hebt om de boekenkast op een plaats te zetten waar er extra beschutting is (onder een boom, een afdak) is dat zeker een voordeel. Hou steeds in je achterhoofd dat vocht je grootste vijand zal zijn.

2. Ontwerp
Ontwerp jullie kastje en teken het op papier. Mijn Lief de timmerman des huizes, geeft jullie volgende tips mee:

Het dak:

• moet steeds het breedst uitsteken. Het dak heeft best een oversteek aan alle zijden van minstens 5 cm;
• de dakbedekking maak je best uit waterbestendig materiaal: bijvoorbeeld aluminium, roofing of vol hout dat met waterbestendige lak is behandeld;
• moet steeds een helling van 30 graden of meer hebben;
• monteer een afdruiplijst rondom je dak, dit randje zorgt ervoor dat het water niet onder het dak door kan stromen.

Het materiaal:

• hou de volgende R'en in je achterhoofd: recycle, reuse, repurpose! Kijk dus in de eerste instantie welk materiaal je hebt. Misschien heb je wel nog een oude kast staan die als basis kan dienen of waarvan je de leggers kan gebruiken. Of misschien liggen er ergens in het tuinhuis nog wat planken waarmee je aan de slag kan.  Hergebruik en recycleer zo veel mogelijk. Als je zelf geen materiaal hebt, vraag eens rond bij vrienden. Er is vast wel iemand met oude rommel waar hij vanaf wil en waaruit jullie je boekenkastje kunnen knutselen;
• kies zoveel mogelijk voor vol hout. Vezelplaten en MDF - zelfs de watervaste varianten hiervan -  hebben de neiging zich veel sneller met vocht vol te zuigen (we spreken uit ervaring);
• gebruik vijzen en waterbestendige houtlijm om alles aan elkaar te bevestigen, dat werkt veel beter dan nagels;
• vermijd gevaarlijke materialen. Zo kan je in het deurtje beter plexiglas gebruiken in plaats van echt glas, dat makkelijker kan breken;
• neem degelijke scharnieren voor het deurtje en zorg ervoor dat je de grendel makkelijk kan openen.

Vijand vocht 

• zorg voor ventilatiespleten tussen het dak en zijkanten zodat het vocht weg kan;
• kies steeds voor het meest vochtbestendige materiaal dat je ter beschikking hebt;
• zorg ervoor dat er nergens vocht op kan blijven staan, zelfs geen druppel;
• de zijwanden moeten over de bovenplaat heenkomen zodat er ook op de bodemplaat geen vocht kan blijven staan;
• controleer regelmatig je kastje op schade of vocht en pas aan waar mogelijk;
• plaats je kastje steeds op een verhoog, op stenen of op palen bijvoorbeeld. Er moet lucht onder het bibje doorkunnen zo vermijd je dat je boeken natte voeten krijgen of bezoek van een kolonie mieren.

3. Bouw en installeer

Bouw je kastje. Maak er een groepsgebeuren van en schakel zeker die timmerman of -vrouw die in je buurt woont in. Plaats je kastje op de voorziene plek.

4. Open

Nodig je buren en je vrienden uit voor een boekenfeestje! Zorg voor drankjes, chips en vlaggetjes die je uit oude boeken knutselt.  Vraag of iedereen minstens één boek wil meebrengen om in het kastje te plaatsen, zo is je kastje meteen gevuld en kan het ruilen beginnen. Leg ook een schriftje in je kastje waarin iedereen die wil zijn ervaringen kan delen.

5. Maak je kastje bekend

Je kan verschillende kanalen gebruiken om aan de wereld te laten weten dat je een boekenruilkastje hebt:

• maak een facebookpagina of instagramaccount voor je kastje aan, of doe dat samen met bevriende boekenruilkastjeseigenaars
• maak een geoache bij jouw kastje bij : bij geocachen
• meld je kastje aan bij little free library. Deze beweging zorgde ervoor dat het idee van de boekenruilkastjes over de hele wereld verspreid raakte nadat ene Tod Boll in Hudson de eerste boekenruilkast in zijn voortuin monteerde. Als je je kastje daar aanmeldt krijg je een officieel nummer, een kenteken om aan je kastje te bevestigen en wordt jouw initiatief opgenomen op de wereldwijde kaart met "little free libraries".
• ook in Nederland bestaat er een gelijkaardige organisatie waar je je kastje kan aanmelden - Minibieb
• in de Kempen verzamelt TranslabK op een kaart alle ruilkastjes. Vergeet ook zeker niet je initiatief daar te melden.

Samen met buurman Johan die ook een kastje in zijn voortuin heeft houden we jullie op de hoogte via
  de facebookpagina "kleine boekerijkes"

Over ons initiatief las je vorige week ook in de Gazet van Antwerpen.