Laten we het nog eens even hebben over de genialiteit van Valerie. Toen we haar boek Remi en Cosette voor teens uit de brievenbus haalden, viel ons (dat van Jongste en mij) oog meteen op die Indigo sweater, een sweater met korte mouwen en zijzakken. 

Even lag het boek aan de kant, maar deze week lag het ijsbeerstofje dat Jongste uitkoos samen met het boek van Valerie bovenop de naaistapel.

Bij een tas koffie tuurde ik 's ochtends een tijdje naar het patroon en de werkwijze en besloot meteen  aan de slag te gaan - ook al zag ik niet meteen hoe die vreemdsoortig gevormde patroondelen ooit samen een sweater zouden kunnen vormen. Vermoedelijk ligt het aan mijn quasi onbestaande 3 D-zicht dat het "aha-Erlebnis" op zich liet wachten.

Het gevoel katapulteerde me meteen terug in de tijd toen ik als tiener die ingewikkelde origami figuren probeerde te vouwen - ik zag toen ook al niet hoe dat ooit een kraanvogel of een lelie zou worden. Uiteindelijk lukte het wel, als ik maar netjes stap voor stap de aanwijzingen volgde. Soit, waarschijnlijk was het Valeries fascinatie voor Japan die mij in gedachten bij origami bracht.

Toen de "Aha" er was, was het zoals voorspeld  een fluitje van een cent. Het grootste deel van de sweater hangt met 1 stiksel aan elkaar - echt geniaal - indeed! 's Middags was het truitje al klaar.

Over de maat heb ik even getwijfeld. Het boek voorziet maten voor 12 - 14 - 16 en 18-jarigen. Maar helaas weigert mijn kroost de standaard groeicurven te volgen. Na wat meten op de patroondelen gokte ik op een 14 jaar voor mijn ranke, maar grote 12-jarige. Onderaan en aan de mouwen verlengde ik het patroon met 2 centimer. Dat bleek een goede gok te zijn - oeff.

Stof: dunne sweaterstof met ijsberenprint van de rommelmarkt

boordstof: Pauli - Leuven

Patroon: Indigo Sweater uit Remi en cosette for teens 

Ruiten

Ruiten: het Lief heeft er een hekel aan, Jongste en ik zijn er gek op. Zachte, flanellen ruiten hemden daar hebben zij en ik een zwak voor. 

Ooit had ik als tiener een ruiten hemd dat ik zo lang droeg tot het helemaal op het laatste draadje versleten was en letterlijk uit elkaar viel. Het was al -tig keren gerepareerd voor het uiteindelijk toch bij de vodden belandde en tot vandaag heb ik een klein beetje spijt dat dat ene hemd er niet meer is. 

Jongste heeft duidelijk die liefde geërfd van me. Dochter vond op "'t metteke" enkele weken geleden een hemd waar haar zus dol op zou zijn. Ze vergiste zich niet, de stof viel in de smaak, maar het model... eum... "heeft meer iets weg van een patattenzak" vonden de 2 na de eerste pasbeurt. In de oorspronkelijke staat was het duidelijk een no-go. Dus sloeg ik aan het "recykleren" en maakte uit het hemd, een trui.

Inspiratie vond ik o.a. op pinterest en binnen een uurtje had Jongste een nieuwe trui. Ik knipte het voorpand weg, tekende aan de hand van een sweaterpatroon een voorpand dat ik een beetje aanpaste. Daarna naaide het voorpand erin, mouwboordjes en halsboord eraan en klaar.

Ik content en Jongste content!

hemd: rommelmarkt

dunne grijze sweaterstof: een rest van één van de truien voor Dochter.

Meer inspiratie om hemden en shirts te recykleren : op dit bord.

Geknoopt

Op de rommelmarkt vond ik een ouderwets hemdkleed, bij de Jef. Ik mocht het zo meenemen omdat ik ook nog een hele stapel stofjes uit zijn kraam viste. Op slag was ik verknocht aan het bloemenprintje. Dochter deelde die liefde duidelijk. Ze vroeg meteen: kan je daar voor mij een knoop-bloesje van maken? Wat hou ik van eigenwijze pubers die weten wat ze willen!  Deze komt bij op de lijst van "vluggertjes". Meten, tekenen, knippen, omzomen en klaar. Bovenaan bleek het hemdkleedje perfect te passen. Niet bepaald een item voor de wintergarderobe, maar met een jasje erbij is het geknipt voor een na-zomerke. 

Gerief

Een nieuw schooljaar, dat is nieuw gerief. Een nieuw schooljaar dat is ook een hele tros jarigen. Dus die twee combineren ligt voor de hand. Eén pennenzak voor Dochter, die het tweede jaar op rij de coolste aardrijkskundeleerkracht ooit heeft en één voor D. die volop de wereld gaat verkennen en begint in Nederland. Haar pennenzak kreeg dan ook een Delfts blauw stofje als voering.

Stof: een restje van dit  project

Ritsen en voeringstof: rommelmarkt

Handleiding: Oon

Voor de acrobaat

Het metekindje gaat nu naar het eerste leerjaar - rekenen, lezen en schrijven hebben straks geen geheimen meer voor haar. Wat ze nu wel al als de beste kan is: turnen. Ze staat op haar handen, draait radslag of oefent brug, ze buitelt door de tuin als een acrobaat.

Toen ze vorige week op bezoek was, vroeg ik of die nieuwe boekentas en pennenzak al gepakt was? Natuurlijk meter! - was het antwoord en dat hoort zo als je naar het eerste leerjaar gaat. Maar een turnzakje, dat zou ze nog wel kunnen gebruiken.  Ik nam haar mee naar mijn stoffenkabinet en met een kritische blik koos ze daar zelf de stofjes uit voor haar turnzak.

Ongeveer op hetzelfde moment toonde Eva haar laatste maaksel. Dus was dat patroontje snel gekozen. Ik trok het eerste boek van Riet en Sanne uit mijn kast en kroop achter mijn naaimachine. Heerlijke patroontjes zijn dat toch. Vriendinnen die beginnen te naaien vragen me vaak welk boek ze zeker moeten aanschaffen. Mijn standaardantwoord is dan: Zo Geknipt!

Ondertussen nam Zoon mijn blog lay-out onder handen, hij leest en schrijft html als was het Nederlands. Met het herexamen achter de rug was de blog make-over aan de beurt. Het is nog niet helemaal klaar, er zijn nog wat haken en ogen die bijgeschaafd moeten worden, maar de constructiewerken zijn wel al behoorlijk opgeschoten.

rode stof, voeringstof en rits: rommelmarkt

lap bloemenstof: de kringwinkel

koordstopper en sleutelring: gerecycleerd

touw en nestelogen: Veritas

Patroon: recept 26 - zwemzak Zo Geknipt 1