Ze is jarig, die Jongste. 12 wordt ze. Op haar verlanglijst prijkt al sinds maanden "een onesie" op de eerste plaats. Een onesie? Ik moest dat een half jaar geleden toch eens even googelen. Aha, een groot kruippak dus. Ik herinnerde mij plotseling dat ik ooit, way back in time, ergens in de "eighties", ook zo' n pak had om in te slapen. Geweldig vond ik dat, lekker warm en gezellig. Het ding had maar 1 nadeel: je kreeg een koude rug als je zo midden in de nacht naar het toilet moest én je moest opletten dat de mouwen niet in de pot belandden!
Een onesie dus, al haar vriendinnen schijnen er al één te hebben. Ik kreeg meteen instructies dat ik "het" - liefst in panda-, beer- of éénhoorn-uitvoering maar in "de Primark" moest gaan kopen. Nu is er véél nodig om mij die winkel in te jagen, dus werden met Sint, Kerst en Nieuwjaar eerst maar de andere "verlangens" vervuld. Nu ze jarig is, was er geen ontkomen meer aan. Ik sloot een deal met haar - ze kreeg een onesie, maar we zouden het samen naaien. Ze hielp me de stof uitzoeken, het model ontwerpen (een "baggy"-versie moest het zijn), meten, tekenen, plakken en knippen. Het naaiwerk liet ze aan mij over.
De paarse stof is afkomstig van een enorme lap joggingstof, het lichtblauw van een fleece-dekentje en verder boordde ik de pijpen en mouwen af met boordstof. Al die stofjes kocht ik ooit op een rommelmarkt. De kap is gevoerd met een lichtblauw katoentje met stippen, afkomstig uit de stoffenvoorraad van mijn moeder. Het patroon tekende ik zelf met behulp van een hoodie en een joggingbroek die goed pasten. Hiervoor bekeek ik eerst deze
2 filmpjes, om er dan mijn eigen draai aan te geven.
