Ik hoef u vast niet uit te leggen waarom het hier de voorbije maandan zo stil was, of wel? Nu ik voor het eerst sinds jaren pijnvrij ben, terug mobiel en volledig gerecupereerd na de knieoperatie vorig jaar, heb ik de afgelopen zomer volop genoten van de frisse buitenlucht, lange wandelingen en fietstochten, van uitstapjes met de vrienden, van citytrips en reisjes naar verre landen.
De naaimachine werd een beetje verwaarloosd, wat niet betekent dat ze helemaal werkloos was. Alleen : op het terras leek het me toch altijd gezelliger dan achter mijn computer. Er ligt dus nog wat te wachten op de nog-te-bloggen stapel.
In de zomer werd Arun geboren, het broertje van Egon. Mijn "kleine zusje" werd dus een echte zonenmama. Speelgoedgewijs wil ze haar boys zo genderneutraal mogelijk opvoeden. Zo staat het strijkplankje en wasrekje van onze meisjes te blinken naast het keukentje in hun living en daar bovenop rijdt de ziekenwagen met loeiende sirenes rond.
Maar goed, een beetje stereotiep koos ik toch voor een autocadeautje voor de jongens. Ik grabbelde eens wat in mijn recykleerstofjes en overschotjes en naaide een autoweg voor (hopelijk) uren speelplezier onderweg.
strepenstofje jeans: rommelmarkt
applicaties en andere stofjes: overschotjes en restjes van andere projecten
riempje: gerecykleerd
Ik liet me inspireren door dit, maar ik maakte de weg langer en gaf er mijn eigen twist aan.