Het was hier een hele tijd maar stilletjes. Niet dat er hier niks gebeurde om over te vertellen, integendeel. Alleen, de mot zat er wat in: de blogmot. Ik maakte vanalles maar blogde niks, ik liet alles rusten in de hoop dat die mot vanzelf weer zou verdwijnen. Of ze weg is? We zien wel. Maar momenteel is de goesting er wel weer, herkenbaar genoeg net op het moment dat ik eigenlijk wat anders zou moeten doen: zoals... examens verbeteren.
Bij deze: een inhaalmaneuver. Arun werd geboren, dat vertelde ik al. Ondertussen vierden we feest want het ventje werd gedoopt. Traditiegetrouw nam ik een zelfgemaakt cadeautje mee, ik bleef bij de gemotoriseerde voertuigen en naaide een badcape, een slab en een t-shirtje met gele bussen.
Propere snoet, drooggeknuffeld en aangekleed!
De tricot is van froy en dind - organisch katoen met GOTS label
ik kocht de tricot van iemand uit de buurt die haar stoffenvoorraad verkocht
De badstof kocht ik bij de stoffenstraat
Het patroon voor de slab tekende ik zelf,
een handleiding voor zo'n badhanddoek vind je hier,
en bij de zuster enkele prachtexemplaren.
voor het t-shirt gebruikte ik een patroontje uit een oude ottobre
Ha! De blogmot...fijne verwoording. Die zit er bij mij ook. Het naaien gaat wel verder in een rustig tempo. Mooi babycadeau maakte je daar!
BeantwoordenVerwijdereninderdaad, de blogmot, wat mooi gezegd.
VerwijderenEn ook herkenbaar: terug goesting krijgen, terwijl je eigenlijk wat anders te doen hebt.
Maar hé, je maakt ruimte voor de dingen waar je van houdt...
Wat een prachtige cadeautjes! Lucky Arun.
Mo zo schattig en al ! Echt waar ! (vooral dat t-shirtje)
BeantwoordenVerwijderenZo mooi!! Dat stofje is echt geweldig!
BeantwoordenVerwijderenDie blogmot toch, ik krijg die precies ook niet meer echt weg ;-) Zeker nu met Instagram snel een foto kan gepost worden, blijven de schrijfsels achterwege. Mooi kado wel!!
BeantwoordenVerwijderen