in volle vaart
rennen we langs jouw uitgestrekte armen
tot je ons de weg verspert
adem hijgt onstuimig in onze keel
uitgeput
kruipen we dicht bij je
en tellen eindeloos de rimpels
op je glanzende vel
je kijkt naar ons, sluipt dichterbij
je raakt ons aan en likt het vuil
tussen onze tenen
de woordeloze stilte die je spreekt
verdiep je met een zacht geruis
wij luisteren, zuigen ons vol
in jouw omhelzing liggen wij samen
voor het eerst.
Van de vaart op het einde van mijn straat heb ik al oneindig veel gekregen: plezier, rust, troost, stilte, inspiratie,
romantiek. Het is een plek vlakbij waar ik steeds graag naartoe ga. Deze week verjaart de vaart en vind ik het tijd om iets terug te
geven, daarom dit gedicht ter ere van de jarige.
Meer feestelijkheden : Vaart verjaart
Diezelfde vaart ligt vlakbij mijn ouderlijk nest. En dat gaat uw hele leven mee, vol herinneringen. :)
BeantwoordenVerwijderenIk kijk snel eens naar de agenda om mee te vieren!
Weet je dat die volledig met de schup uitgegraven is??? Maf he, dat kan je je toch niet voorstellen!
BeantwoordenVerwijdereneen welverdiend gedicht !
BeantwoordenVerwijderenDit vind ik nu waarlijk een prachtig gedicht.
BeantwoordenVerwijderenPrachtig verwoord.
BeantwoordenVerwijderenSprakeloos, Liesbet... Zo mooi!
BeantwoordenVerwijderen<3
Verwijderenherinnering aan al die jaren dat we op de steenfabrieken langs de vaart de bakstenen kwamen laden die nadien over gans België en Nederland verspreid werden
BeantwoordenVerwijderen:-)
BeantwoordenVerwijderenzus 3