Mijn eerste Fair Wear Friday-post van het jaar. Nummer 11 - weinig spectaculair als je weet dat het plan was om minstens 1 keer per maand mijn outfit te beoordelen op deze blog. Ik begon ermee in mei 2014 en kom dus in de verste verte niet in de buurt. De reden is simpel: ik laat het lonken naar de camera liefst aan anderen over en blijf er zelf liever veilig achter staan - geen modellentalent dat merk je meteen. Maar soit, een nieuw jaar een nieuw begin.
Niks speciaal op de agenda - dus dit droeg ik vandaag:
Een Lena Top van Miss Green, het is een zalig los model dat wat langer valt achteraan. Ik kocht het online en wil het nu liefst niet meer uit doen. De Jeans is een Zoey Bootcut van Kuyichi die ik vorige zomer gekocht bij Today is a good day in Antwerpen. Om naar buiten te gaan trek ik nog een lange wollen vest aan. "We-fashion" lees ik op het etiket, dit merk krijgt slechts een D bij rank-a-brand. Verzachtende omstandigheid : ik kocht het in de kringwinkel. Ook de sjaal is tweedehands. Mijn sokken zijn van braintree en vond ik bij Nancy. Qua fairtrade gehalte hinken mijn schoenen helemaal achteraan vrees ik. Lang geleden kocht ik ze bij de Brantano en over de duurzaamheid en eerlijkheid van het merk "no stress" vond ik niets terug - maar 't zal vermoedelijk niet veel soeps zijn. Anderzijds: ik ben blij dat ik ze weer aan kan. Nu mijn knie aan de beterhand is kan dat lage hakje na jaren weer! Yes. (score: 5/6 - not bad)
Mijn oog viel meteen op uw knie! Hoera voor de dunne knie!
BeantwoordenVerwijderenHoera voor je betere knie! Ik vind mooie duurzame vesten vinden echt moeilijk, misschien moet ik toch ook eens fanatieker tweedehands beginnen zoeken.
BeantwoordenVerwijderenMiss Green is één van mijn lievelingsmerken, die kleding wil je inderdaad nooit meer uitdoen!
BeantwoordenVerwijderenEn inderdaad: hoera voor je knie :-)
Super dat je knie weer beter is!
BeantwoordenVerwijderenMooie wollen vest ook, gaat ook mooi samen met de sjaal! Ik ben er soms een beetje jaloers op, op mensen die wol kunnen dragen zonder meteen te vergaan van de jeuk :)
En die ongemakkelijkheid voor de camera: ook bij mij de reden dat er niet zoveel FWF verschijnt. Op zich moet ik de kleren natuurlijk niet eens dragen om ze te tonen, maar ik vind het zelf bij anderen altijd wel leuk om de kleren op "echte" mensen te zien (en het is ook niet slecht om mijzelf eens uit mijn comfortzone te trekken). Mja, misschien een van de komende dagen toch nog eens proberen foto's te nemen voor een van die wachtende berichtjes :)