Strandwandelingen

"Schelpjes rapen én stenen!" was mijn antwoord steevast toen mijn vader me vroeg wat ik straks zou gaan doen, hand in hand liepen we richting het strand, ik keek uit naar mijn favoriete bezigheid. Urenlang zat ik op mijn hukken en zocht  ik de allermooiste glimmende schelpjes, of de witste stenen uit. De mooisten werden thuis zorgvuldig gewassen en koesterde ik in mijn schatkist. Van de rest maakte ik knutselwerkjes en juweeltjes. Jaren later liep ik als tiener op dat strand in een veel te groot wit T-shirt met zwarte opdruk : "No Time To Waste", een greenpeace-slogan was dat, als ik me juist herinner. Nadat ik in hun ledenblaadje een foto zag van een meeuw die aan een overdosis plastic stierf *, besloot ik naast schelpjes ook afval op te rapen en dat in de vuilbak te doen.  Tijdens de eerste romantische strandvakantie met het Lief keek hij vreemd op, maar kijk, na 24 jaar loopt hij nog steeds naast me, soms hoofdschuddend maar toch. Met Zoon in ons leven, leerden we pas wat het echte schattenjagen was. Zeldzame stenen, fossielen, skeletten, oude munten ..., er kwam zelfs een heuse metaaldetector aan te pas. Dat ding piepte vooral "te onpas", waardoor het snel op de hoogste garageplank belandde. Het schattenjagen in bos, veld en aan het strand ging onvermoeibaar verder. Thuis maakten we proper, zochten we op en determineerden we zorgvuldig wat we vonden. Met de meisjes kwamen we even terug in de juweeltjes- en schatkistfase.  Strandjutten of bosschattenjacht bleef een geliefde vakantiebezigheid en terwijl wij samen naar uitzonderlijke vondsten speurden, raapte ik tussendoor nog wat afval op. De strandwandelingen met de pubers verliepen lichtjes anders: zij raapten "coole dingen" terwijl ze rologend, met schaamrood op hun wangen 10 meter voor me uitliepen en deden of ze me niet kenden.  Zo snel laat ik me niet van mijn stuk brengen dus deed ik dapper verder.  In het begin van deze zomervakantie liepen dochter en ik babbelend of stilzwijgend naast elkaar tijdens één van onze lange boswandelingen in Zweden, af en toe bukte zij zich (en ik ook) om wat op te rapen en mee te nemen voor de volgende afvalbak.  Zij heeft in een mum van tijd innig een duurzame levensstijl omarmd en is de meest consequente zero-waster die ik ken.

Vorig weekend was ik met Lief op pad, de kinderen hebben ondertussen andere plannen, het is terug "wij tweetjes". We trokken naar de baai van de Somme, een prachtig natuurgebied in Picardië, waar we urenlang praatten, genoten, ontdekten en wandelden en ondertussen ... raapte ik nog wat afval op. Dat leverde in een mum van tijd een spectaculaire buit op: massa's rietjes, ballonnen, dopjes van flessen, pet-flessen, plastic bekertjes, eenzame schoenen, 2 vissersbakken!  (type curverbak), netten, nylon touwen, een pop... En ik heb niet eens veel moeite gedaan. 1 curverbak kunnen we hergebruiken, de vork uit de tweede wereldoorlog is voor Zoons rariteitenkabinet en de pop maak ik  schoon, ik broed nog op een plan om haar terug te bezorgen aan dat verdrietige kindje.  De rest belandde ondertussen waar het hoort: in de afvalbak.

Met strandafval of -vondsten kan je ook heerlijk knutselen of heuse kunstwerken maken, zoals ook Anke Paap  dat doet.  Hopelijk heb ik je met mijn verhaal niet enkel tot denken aangezet, maar ook tot actie. Tijdens de volgende strand- of boswandelingen 10 minuutjes afval rapen. Als we dat nu eens allemaal doen?

* wie niet goed weet wat ik bedoel : Chris Jordan brengt het in beeld in "Midway, a message from the Gyre"

Ik ben alvast nieuwsgierig naar wat je vindt:  #strandschoonmaak - #bosschoonmaak.

Meer lezen en bekijken:
Chris Jordan - Midway

De Redactie : "Tegen 2050 meer plastic in de oceaan dan vis"

CNN: Midway, a plastic island

Plastic Oceans - Film

• Tips voor een reisje naar de Baie de Somme: Pinterest - Baie de Somme - (Aanvullingen zijn welkom!)
• Meer foto's van onze avonturen via Instagram