Toen ik me vijf jaar geleden voor het eerst verdiepte in de wansmakelijke toestanden in de kledingindustrie, besloot ik te leren naaien en op een andere manier met kleding om te gaan. Het werd een zoektocht met vallen en opstaan, één die waarschijnlijk nooit ten einde zal zijn. Enkele vriendinnen en collega's vroegen me hoe ik van die "schone kleren" werk maak. Dus dacht ik: daar moet ik eens een blogbericht over schrijven. Maar een zoektocht is nu eenmaal moeilijk te vangen in woorden, vind ik. Ondertussen was daar Marieke, die er een boek over publiceerde, een aanrader! Maar ook De Juffrouw, wist die de zoektocht wel in woorden te vatten en Kelly geeft regelmatig een inkijk in haar schone kleerkast. Ik bedacht ondertussen deze 10 geboden die samen met de arme bengaalse naaisters aan mijn kleerkast hangen:

Zo rijpte stilaan dit idee. Samen met Kelly en De Juffrouw post ik op vrijdag een foto van mijn kleren en beoordeel ze. Wil jij ook meedoen? Rep je dan naar hier en plak het geweldige logo van Juffrouw Sanseveria op je blog. Op mijn blog zal ik proberen om om de 14-dagen een outfit te posten. 2 keer per maand mijn buik in trekken voor de camera is vaak genoeg.

Consequent zijn, is niet mijn sterkste punt, dat hebben jullie vast al gemerkt. Daarom toon ik jullie vandaag ook niet wat ik nu draag, wel wat ik 14-dagen geleden droeg op het communiefeest van Jongste. Vroeger rende ik voor een feest naar de winkel voor een nieuw tenue'ke. Tegenwoordig pak ik dat anders aan. 

Kleedje: 

In de zonnige weken voor het feest vond ik in de kringwinkel deze jurk. Recht uit de fifties, handgemaakt en helemaal mijn ding. Dat zou het worden. Score: 1/1

Tas: 

De handtas heb ik al jaren en is een erfstuk van mijn grootmoeder.  Eén van mijn favorieten en hij past wel bij de jurk vind ik. Score: 1/1

Schoenen: 

Even overwoog ik om nieuwe schoenen te kopen maar toen vond ik dit paar in mijn schoenenkast. Ze zijn van Miz Mooz, geen idee hoe eerlijk die gemaakt zijn. Niet waarschijnlijk, want ik vond er niets over terug op het internet en dat is meestal geen goed teken. Bovendien zijn ze van leer, ook niet bepaald ecologisch verantwoord.  Ik kocht alvast geen nieuwe schoenen, dus dat is toch nog een half puntje waard. Score: 0,5/1

Vestje: 

Naiëf als ik ben, ging ik ervan uit dat het stralend weer zou zijn op de dag van het feest, net zoals ik het me had voorgesteld. Toen enkele dagen voordien bleek dat het zeer kou zou zijn, wilde ik plots toch nog een vestje. Ik had te weinig tijd en niets in mijn kast dat erbij paste. Ik informeerde nog even of ik wat kon lenen bij vriendinnen, tevergeefs. Dus overtrad ik mijn zelf opgelegde "regels".  Ik stapte een winkel in de buurt binnen en kocht daar een zilverkleurig vestje van Vero Moda. In het "Fair Wear"-licht niet mijn beste aankoop, zo lees ik ook in het Vero Moda profiel op de site van de schone kleren campagne. Score: 0/1

Fair Wear Friday: doe je mee?

De Kleine Boekerij

Als verrassing openden we tijdens Jongstes feest een heuse "Little Free Library" in onze voortuin, bij de Noorderburen ook wel als Minibieb bekend. Alle genodigden brachten een boek mee, de aanwezige bouwkundig ingenieur bepaalde exact de plek waar "De Kleine Boekerij" ingeplant moest worden en onder het goedkeurend oog van Lief, de schrijnwerker, werd "De Kleine Boekerij" vooraan in de tuin geplaatst, vlak naast het voetpad. Mijnheer pastoor zorgde voor de inzegening met wijwater en Jongste plaatste er het eerste boek in. De kleine boekerij is nu dus officieel geopend. Als je in de buurt bent, breng een boek mee en kom langs om het te ruilen!

Gebruikt materiaal: waterdichte MDF,

 overschotjes van de badkamerkasten.

Na een regenachtige week is alles nog kurkdroog binnenin, 

hopelijk blijft het zo.

Over schriftjes en hét boek.

Ik vond in mijn kast nog 3 schriftjes, verlaten, vergeten, verwaarloosd door de jeugd in huis, omdat de kaft 1. niet stevig genoeg en 2. niet hip genoeg is.  Ordinaire bruine schriftjes vallen hier niet in de smaak. In een andere kast vond ik nog 3 T-shirts, ooit met veel liefde gedragen door datzelfde jeugdige volkje. Maar zoals dat gaat, worden T-shirts te klein, vergeten en verwaarloosd. Als je die 2  met elkaar combineert, dan krijg je dit:

Hopelijk worden ze straks wel liefdevol geadopteerd na schooltijd. Zo kan je toffe dingen maken met wat je al in huis hebt.  Laat precies dat nu de ondertitel van Kelly's boek Art D'eco zijn en ik ben hier naadloos bij deel 2 van mijn blogpost aangekomen. Ken je Kelly al? Kelly is een straffe madam die gaat voor haar idealen. Eén van haar grootste idealen is om zo duurzaam mogelijk te leven. Bewonderenswaardig vind ik dat. Ik probeer daar ook elke dag werk van te maken, maar ik ben nog lang niet zo consequent als Kelly. Een jongedame waar ik nog veel van kan leren. 

Diezelfde Kelly stuurde me een jaar geleden een mail of ik wilde meewerken aan haar boek.  Samen met 12 andere creatievelingen mocht ik een bijdrage leveren, Severien zou voor de vormgeving zorgen, Sofie voor de foto's. Met een blos op mijn wangen zei ik "ja" en werkte vorige zomer vlijtig enkele upcycling-projecten uit. In de herfst kwamen Kelly, Stefan, Evy en Sofie een namiddagje langs, om elkaar te leren kennen, te babbelen, maar vooral om foto's te nemen.  

Een jaar later is het boek bijna klaar. Deze schriftjes zullen er niet instaan. Wat dan wel, hoor ik je vragen?, Aha, dat ga ik nog niet verklappen. Loop binnen enkele weken de boekenwinkel binnen voor het antwoord op die vraag. Ondertussen vang je hier al een glimp op van de 13 prinsessen aan de zijde van Queen Kelly.

Vogels in de bib

Jongste verslindt boeken en verhalen, daarom trokken we enkele weken voor haar communiefeest naar de mooiste bib van België voor een heuse fotoshoot.

De locatie herkende u vast wel, we trokken naar de bib van de Leuvense Universiteit aan het Ladeuzeplein. Het feest dat volgde zat boordevol verhalen, maar die bewaren we op een andere plek.

Stof voor een jurk uitzoeken met een 11-jarige is geen sinecure. Na veel "vijven en zessen" ging ze uiteindelijk overstag voor "Chickadees in Snow" van timeless treasures. Winterse vogeltjes voor een feest in de lente met stormachtig weer, of sprekende bananen met jeukende plakkertjes? In haar verhalen is alles mogelijk.  Het patroontje is de Burda 8174 zag u hier al eens passeren, Jongste koos wel voor de halterversie.

Foto's: Manu Van Haverbeke

Broodjes

Dat brood bakken iets therapeutisch heeft, daarover mijmerde tante Hilde eerder deze week al. Dat er geen enkel brood lekkerder is dan het brood dat je zelf bakt, daarvan raakt ook Tine stilaan overtuigd. Zij probeert elke week een nieuw broodrecept uit, 52 weken lang en ik zit op de eerste rij om haar aan te moedigen en om over haar schouder mee te kijken. Ook hier is iedereen verslingerd aan zelfgebakken brood, de recepten van  de toppers deel ik hier voor het nageslacht en voor u - uiteraard.

Deze broodjes zijn makkelijk om te maken en heerlijk! Ze halen de maaltijd waarvoor ik ze in gedachten had meestal niet.  Als uitgehongerde wolven storten ze zich hierop als ze thuiskomen uit school, als de soep op tafel komt liggen er hooguit nog wat kruimels.

Dit heb je nodig:
500 gram  tarwebloem 
375 milliliter lauw water
1 pakje droge gist
1 theelepel zout
2 theelepels suiker

Zo maak je het:

Zeef de bloem in een kom en meng er de gist goed onder. Voeg vervolgens het lauwe water erbij, dan de suiker en tenslotte het zout. Bestrooi het werkblad met bloem. Kneed goed, eerst in de kom, daarna op het werkblad. Kneden, heel goed en lang kneden is de boodschap, ik ben hier meestal toch wel 20 minuten tot een half uur zoet mee.

Doe het deeg in een kom en dek af met een propere handdoek. Laat het deeg 45 minuten rijzen, op een warme, tochtvrije plaats.  Vorm daarna ronde of langwerpige kleine broodjes van het deeg.  Snij er nog eens overlangs in met een mes - of maak een kruis als je ronde broodjes hebt. Leg ze op je bakplaat dat je bekleed hebt met bakpapier. Zorg ervoor dat er genoeg afstand tussen je broodjes is, ze worden nog flink groter. Leg er terug een handdoek over en laat ze nog eens 20 minuten rijzen.  Ondertussen warm je je oven voor op 225 graden. Schuif de broodjes in de oven als die goed heet is en bak ze ongeveer 20 minuten in de oven. Als je graag broodjes met een echt krokante korst krijgt, experimenteer dan eens met stoom in je oven. Baked Louie legt hier netjes uit hoe hij dat met zijn stokbrood flikt.

Favorietje

Ik heb zo mijn favorietjes, dit kleedje was er zo ééntje, het soort: uitwassen en terug aandoen, u kent dat wel. Ondertussen heb ik het zo vaak gedragen dat het zijn beste tijd gehad heeft. Tijd voor een nieuw favorietje. 

Het was bijna klaar toen mijn overlock het begaf, nu die weer helemaal hersteld is, stikte ik vorige week de laatste naden.

Op de Albert Cuypmarkt in Amsterdam vond ik deze tricot van Dapper. Dat patroontje herkende vast wel, de Burda 7828, dat zeker nog eens uit mijn kast zal komen.

Naan

Iedereen is hier in huis gek op heel dun brood. Zo bracht ik uit Noorwegen eens "Mors flatbrod" mee, voor ik het had uitgepakt en met mijn ogen had geknipperd was het op. Een tijd later vonden we in de biowinkel een Oosteuropese variant, die telkens weer met smaak verorberd wordt. Ook met crackers, pitabroodjes, tortilla's en wraps scoor ik steevast.  Toen ik met Jongste in Amsterdam in een Indisch restaurant ging eten, bestond haar maaltijd - zoals ik had verwacht - voornamelijk uit naan.

Met een goed stuk naan bij een pikante maaltijd kan je mij ook plezier doen. Bovendien is het heel gemakkelijk om zelf te maken, je hebt er weinig werk mee. Dus vanaf nu : ook versgebakken naan, gewoon bij ons thuis.

Naan betekent eigenlijk "brood" in het Dari en je bakt het in een tandoor ofwel een kleioven. Eigenlijk moet echte Naan gemaakt worden met zuurdesem. Maar zuurdesem, dat is zo'n gedoe en een tandoor hebben we niet, dus ik bak Naan op deze manier:

Dit heb je nodig:

250 gram bloem (tarwemeel of speltmeel bijvoorbeeld)

75 gram witte yoghurt

2 eetlepels olijfolie

1 theelepel suiker

1 theelepel droge gist

een snuifje zout

100 ml lauw water

2 eetlepels boter

bloem om op je werkvlak te strooien

bakpapier

eventueel: 2 teentjes knoflook geperst / koriander of komijn

6 stroken bakpapier

Zo maak je het:

Zeef de bloem in een kom, maak er een kuiltje in en doe daar de droge gist en de suiker in. Meng dat goed. Dan het zout en meng weer. Doe daar dan vervolgens de olie en de yoghurt bij en dan het het lauwe water. Roer alles al eens goed door elkaar met een houten lepel. Strooi daarna eerst bloem op je werkvlak. Begin te kneden, eerst in de kom, als alles nog nat en plakkerig is, daarna op het werkvlak. Kneed goed zodat je een mooie deegbal krijgt. Het deeg is goed als het zachtjes terugveert, nadat je er met een vinger in hebt geduwd.

Leg de deegbal terug in de kom en dek af met een propere handdoek. Laat 3 - 4 uur rusten op een warme plaats.

Warm de oven voor op 260 °.

Kneed het deeg kort een tweede keer en verdeel het in 6 stukken. Als je graag nog geperste knoflook, komijn of koriander aan het deeg toevoegt , dan kan je dat nu doen, kneed het gewoon mee door het deeg. Daarna sla je die 6 stukken plat met je hand en rol de stukken uit tot langwerpige platte stukken. Leg elk stuk op een strook bakpapier en schuif die stroken dan op je hete bakblik.  Laat het brood in het midden van je oven bakken. Als je oven goed heet is duurt dat ongeveer 7 minuten tot het mooi goudbruin is.

Laat de boter smelten in een pannetje op het vuur. Daarna leg je de broden op een rooster om af te koelen en smeer je ze meteen in met een dun laagje boter. Ze zijn het lekkerst als je ze meteen versgebakken kan serveren. Dus een beetje over de timing nadenken is een goed idee.

Jongste knabbelt het brood zo op, ik eet naan het liefst met met humus (waarvoor ik steeds naar Jamies recept grijp) of guacomole, Dochter zweert bij tomaten met mozzarella bij haar naan, Lief droomt al van Naan bakken op de barbecue deze zomer en Zoon legt er gewoon salami op. "Fusion" noemen ze dat tegenwoordig zeker?