Volg je hart in 2014! 

Hopelijk brengt het jou op bijzondere plekken,

waar je volop kan genieten samen met lieve mensen.

Dat is mijn nieuwjaarswens voor jou.

Familie en vrienden kregen een hart in hun brievenbus, omdat echte kaartjes en vooral zelfgemaakte toch altijd nog leuker zijn dan virtuele wensen.

Ik vond de oude atlassen in een doos met "gratis" erop op een rommelmarkt, 2 stuks, net dezelfde als mijn oude schoolatlas. Een half jaar lagen ze te wachten in mijn papierkast tot ik het idee kreeg voor deze nieuwjaarskaartjes. Een stukje Thailand voor broer die naar een grote reis uitkijkt, Galicië voor de Jongste die al popelt om met haar schoolvriendjes op avontuur te vertrekken en Indië voor de Noorse vriendin die daar haar hart verloor. Maar de meeste vrienden kregen een willekeurig kaartje, want uiteindelijk is de plek nog het minst belangrijk.

Ze zijn erg simpel te maken: je knipt harten uit stevig papier, lijmt er een stukje kaart uit een oude schoolatlas op en je knipt daarna het hart mooi uit. Knip er een gaatje in (ik gebruikte hiervoor een ledergaatjestang omdat mijn perforator niet ver genoeg over het hart kwam) en knoop er een koordje of lintje aan. Je kan zulke kaartjes in allerlei vormen maken: een ster, een driehoek, een boom, een label... Ook oude kinderboeken, woordenboeken of encyclopedieën leveren  originele kaartjes op.

Gelukkig Nieuwjaar!

Lies, Lief, Zoon, Dochter en Jongste x

Beanie

Wij noemden het vroeger gewoon een muts en zetten het vanaf een bepaalde leeftijd voor geen geld ter wereld op ons hoofd, tenzij op de skipiste in de meest gekke vormen. Nu heet het "beanie" en  is het een "musthave". Dochter wilde graag zo'n beanie en als zij eindelijk nog eens iets zelfgemaakt wil, mag ik niet treuzelen, want trends en puberkuren vliegen ook zo weer voorbij. Dus haalde ik deze middag de haakpennen boven en 2 uurtjes later had dochter een nieuwe muts, eum pardon, beanie.

Hopelijk genoten jullie net als wij van de kerstdagen en

 ik wens jullie graag nog wat extra kerstwarmte!

Wol : Veritas

Uitstel

Uitstelgedrag is mij niet vreemd, maar voor één keer klopt het spreekwoord "van uitstel komt afstel" eens niet. Zoon wachtte al lang genoeg op zijn winterdeken. En omdat ik het risico wilde vermijden dat hij alweer jarig is of dat de winter voorbij is voor hij onder zijn dikke deken kan kruipen,  werkte ik toch maar eerst dit project af. Zo krijgt hij tegen kerst nog een heel laat verjaardagscadeau.

De geweldige geruite stof vond ik in de kringwinkel. Uit een restje stikte ik nog een George. Zij heeft overschot van gelijk. Die George vraagt om bandwerk. En ik denk dat ook de ruitenstof tot de allerlaatste vezel opgebruikt zal worden, dit was ongetwijfeld mijn favoriete stof dit najaar.

Tutorial deken: Emma en Mona

Tutorial George The Puppy: Junior Magazine

De kerstkapstok

Een uitdaging met veel "slingers en ballen" en wel door de Sanseveria, dat konden we niet aan ons voorbij laten gaan, dus verscheen er dit jaar ook hier een "maakboom".  Voor het eerst, want wij sleuren normaal gezien een ferme boom mét kluit in onze living die we daarna terug in onze tuin planten voor het jaar nadien. Met wisselend succes trouwens - Lees:  er heeft nog maar 1 kerstboom het gehaald tot aan het volgend kerstfeest. Laat dat nu toevallig deze kerst zijn. De overlevende heeft geluk en mag gewoon blijven staan daar achter in de tuin.

Dit jaar werd er gebrainstormd en "pinspiratie" gezocht voor de "maakboom". De eerste versie is uiterst origineel: van snoeihout uit onze tuin, hier ook wel "de wissen" genoemd, vlocht Lief dit jaar eens geen hekwerk maar een heuse kerstboom. Hij lijkt zelfs op een kerstboom, op één waarvan de naalden zijn afgevallen, maar toch. Origineel dat wel, maar om een plekje te veroveren in de living vonden we hem toch wel wat te "schraal". Hij werd dus tot buitenboom gebombardeerd, met vogelvoer erin is "de schrale" zelfs functioneel overdag, 's avonds als de lichtjes branden zorgt hij voor de juiste sfeer.

Er moest dus een tweede versie komen, één voor binnen. Minder origineel, want vlot geïnspireerd op een boom die we op pinterest zagen voorbijvliegen (de Deense "Filigrantrae" zo blijkt). Het Lief knutselde met bezemstelen en stokken deze imitatie in elkaar. Ik vind hem echt stijlvol, maar daar zit mijn voorliefde voor "scandinavisch" vast voor iets tussen: blank hout en strakke vorm is al wat ik nodig heb om mij in het Hoge Noorden te wanen.

De Jeugd hier in huis deelt mijn mening duidelijk niet:

Zoon toen hij binnenkwam: "Oh en dat is de .... eum, kerstboom? ... mmm... origineel" met de intonatie waarop een ander "trekt op niks" uitspreekt.

Jongste: "Waarom kunnen wij niet een gewone boom in huis zetten, net als anders, net als "normale" mensen ?"

Ik: "dan kunnen die bomen buiten blijven staan, daar horen ze toch?"

Dochter: "Oh ja, en kapstokken horen in de gang...."

Zoon: "wat ik me afvraag is hoeveel bomen er gesneuveld zijn voor die bezemstelen?"

Of een beetje later als antwoord op de vraag van vrienden: en hebben jullie al een kerstboom gezet?

"*schouderophalend* nee wij hebben geen kerstboom maar een kerstkapstok." gevolgd door een smalend gelach.

En dan heb ik het nog niet over alle suggesties die ze deden om mijn "kapstok" - "kerstboom" verbeter ik - toch nog op een "boom" te laten lijken. Ik heb nog net kunnen verhinderen dat ze elke stok vol met groene sparretakken hingen. Om de kerk toch in het midden te houden en de gemoederen te bedaren sleepte ik dan toch maar wat "kerstgroen" in huis, waar zij zich rondscharen om hun kerstgevoel aan te wakkeren. Terwijl ik ondertussen wegdroom bij onze scandinavische boom en me luidop afvraag  "wie is er hier conservatief?"

Ach ja, u mag dit bord in de gaten houden en uw stem uitbrengen als onze boom er verschijnt. Waarvoor dank!! Hoewel ik vrees dat we geen schijn van kans meer maken tegen deze kanjer.

Adventskalender chez moi

Ik zag deze hier, maar had precies niet zo'n zin om kartonnen dozen te verknippen: wegens te lui. Toen zag ik deze, maar ik besloot Lief voor één keertje met rust te laten en hem verder te laten timmeren aan Zoons kleerkast. Dus eindigde ik daar waar ik dan meestal beland: tussen mijn rommel. 

Daar kwam nog een oude letterbak tegen. Netjes opgeschuurd en met een likje witte verf, dat al wel, maar hij lag nog steeds te bestoffen en raakte nooit de garage uit. Tot nu dus, afstoffen, papier met washitape en sterren met nummers beplakken, vakjes vullen en dan het blad erover kleven.

Net op tijd klaar om het eerste vakje leeg te plunderen. Maar vertel eens, hoe zit dat bij jullie? Hebben jullie ook wel eens onafgewerkte projecten die uiteindelijk halverwege toch nog van bestemming veranderen?

Ach ja, Jongste verraste me vandaag ook met een zelfgeknutselde adventskalender. Verrassing nummer 1: een levensles die ze me zelf elke dag voorleeft. En nu dit alvast achter de rug is kunnen we beginnen denken aan "den boom".

Inspiratie adventskalender: Mme Zsazsa en naai-s

Inpakpapier en tape: Hema

letterbak: restant uit mijn kindertijd - getimmerd door "Mil"