Carnaval

Carnaval is hier in huis altijd reden tot de grootste opwinding. Een heel jaar lang worden op rommelmarktjes allerhande de vreemdste en kleurrijkste kledingstukken bijeengesprokkeld en op het laatste moment halen moeke of ik de stikmachine toch nog boven, om aan zwarte T-shirts vleermuizenvleugels te naaien, of uit een restje voering een schortje voor Pipi Langkous te stikken. Mijn kroost is dol op verkleden én niet alleen ter ere van carnaval.

Op een pinterestbord prikte ik alvast de leuze "Playing dress-up begint at age five and never truly ends" van Kate Spade. Wat mij betreft klopt dat alleszins, net als deze juffrouw ben ik niet vies van   vreemdsoortige klederdracht nu en dan. De laatste keer dat ik in Antwerpen was, kreeg de Dochter (die liever naar hier wou) me met geen stokken weg uit de geweldige vintagewinkel Think Twice waar alles in de soldenperiode aan de helft van de prijs was. Dolgelukkig met mijn rode hammerschmid-dirndl voor maar 7 euro, lukte het haar uiteindelijk toch me na een uur uit de winkel te sleuren - (hoewel ik even wil opmerken dat zij ondertussen ook wel in katzwijm was gevallen voor 2 cocktailjurkjes uit de eighties waarvoor haar cupmaat toch nog net te klein is.)  Wat die Dirndl betreft: ik overwoog ooit ook wel om mij eraan te wagen om zelf 1 te maken, net zoals zij dat aandurfde, maar geef toe voor 7 euro kunt ge niet beginnen sukkelen.

Wij hebben dan ook een kleerkast én een kist vol met spullen die ooit nog eens voor 1 of andere verkleedpartij te voorschijn getoverd kunnen worden, gaande van ruimtepakken over prinsessenjurken in alle maten, tot kledij én accessoires die uiterst geschikt zijn voor "bal marginale". Het is zelfs zo erg - en alom bekend dat buren, kennissen, familieleden of nichten van het zoveelste knoopsgat bij ons aanbellen als er weer een verkleedpartij voor 1 of andere jeugdbeweging op til is. Vorige week klonk het nog zo".. Seg, wij hebben een fuif waar we in Alpenklederdracht naartoe moeten, maar ja wie heeft dat nu in godsnaam in zijn kast liggen... " iedereen draaide zijn hoofd meteen mijn richting uit en ik zag enkelen al denken: "dat gaat ze nu toch echt niet in huis hebben zeker?", waarna ik triomfantelijk mijn rode polkadot-dirndl te voorschijn toverde.

U begrijpt... ik kan mijn kinderen hun verkleedzucht absoluut niet kwalijk nemen, het zit hen in de genen ze kunnen er niks aan doen. Ondertussen kon u even genieten van een greep uit de vermommingen van de voorbije jaren, de gecensureerde versie weliswaar, Zoon deed o.a. ooit een supergeslaagde vrouw-imitatie, maar dat bewijsmateriaal ziet mijn 14-jarige begrijpelijkerwijze niet op het internet circuleren!