Minirok

zaterdag 31 maart 2012


Zoals u weet is Dochter het kieskeurige type, 
de appel en de boom, u kent dat verhaal wel.
Hoe ze haar broeken wil
weet u al, het rokkenverhaal is gelijklopend.
Ik heb mijn rokjes liefst in kleur en A-lijn.
 Zij heeft ze liefst smal, kort en in jeans.
Het laatste wat ge op die leeftijd wilt is op uw moeder lijken natuurlijk.
Dus viste ik een broek uit de stapel afgekeurde exemplaren
en maakte daar een minirokje van.



die Sonne

donderdag 29 maart 2012


Genieten jullie er ook zo van? Heerlijk vind ik het: die lentezon op mijn lijf! Zonnig gele rokjes: ik zie ze dit voorjaar overal:  deze bijvoorbeeld of bij lucy, zo mooi zijn ze. Dat wilde ik nu persé hebben zie: de zon aan mijn kont
dan heb ik alvast een voorraad, straks als ze weer achter het wolkendek verdwijnt.


Toen ik een paar weken geleden de collectie van Bonnie zag, viel ik als een blok voor de retrorokjes met "Kellerfalte" oftewel in 't Nederlands : een stolpplooi in het midden. Dat zou ik eens uitzoeken zie, hoe ik zo iets in elkaar kreeg, maar Jo was mij voor en dokterde dat haarfijn uit, 't is toch een gerief dat blogwereldje! Met haar aanwijzingen lukte het om mijn A-lijn patroontje aan te passen voor deze versie. De stolpplooi kwam erbij, de tailleband heb ik wat hertekend.


Stof: Gabardine zonnig geel Koekepeertje
Tutorial stolpplooi: Jo Chapeau

Die gabardine is een heerlijke stof om mee te werken, je strijkt alles zoals je het wil hebben en dat blijft gewoon zo liggen, je hebt zelfs amper speldjes nodig. Het allermoeilijkste was nog de kleurencombinatie kiezen, welk paspelletje, welk knoopje erbij? Er werd gewikt en gewogen en aan iedereen raad gevraagd, maar daar schoot ik niet zo veel mee op. De ene vond groen het mooist, de andere wit - want daar kan je nog veel bij combineren, nog een andere ging voor het turquoize  - want ja dat is een schoon combinatie, dat bewijst ook de juffrouw. En ik, als ik nu heel eerlijk was? Mijn buikgevoel schreeuwde gewoon "oranje", past het best bij de zon.
Zo, nu zet ik me maar eens in mijn auto, er moet ook nog gewerkt en vergaderd worden vandaag. Mijn nieuwe rokje aan,  mijn nieuwste CD in de lader, de zonnebril op mijn neus en deze zing ik zo meteen uit volle borst mee:


Keukenkleurtjes

zaterdag 24 maart 2012


Nu de knip-angst overwonnen is,
herhaalde ik de truk nog eens
om het houten ladenkastje in de keuken
op te vrolijken. 
Het retroservies en thermos zijn kringwinkelvondsten.
Geniet van het zonnetje dit weekend!

Papier: Orla Kiely

Over popjes, tutjes en engeltjes

maandag 12 maart 2012


De allerliefste kleuter ter wereld was weer jarig, mijn petekindje, 3 jaar al! Ze had bovendien eerder deze week besloten dat ze haar pamper nu ook 's nachts niet meer nodig heeft en uitgerekend op haar verjaardagsfeestje zou ze afscheid nemen van haar tutje. Dat bond ze zelf aan een heteluchtballon, die we zomaar de donkere nacht zagen invliegen, op weg naar een verdrietig engeltje daarboven! Zo schoon en zo'n dappere meid, dat vroeg wel om een bijzonder cadeautje.


Meisjes die geen pampertjes meer nodig hebben, slapen in mooie dekentjes en als ultieme troost in donkere droevige nachten besloot ik als tutjes-ersatz een popje voor haar te maken. Meteen ook de ideale uitrusting voor de komende logeerpartijen.
Onze meiden slepen hun nieuwe dekentje mee van hier naar daar, bovendien begin ik ondertussen geroutineerd te worden, in het stikken van "Grietiaanse Dekentjes" dus deze appeltjesversie zat in een handomdraai in elkaar. Het popje was een ander paar mouwen. Bij Martha Stewart vond ik het gratis patroontje van een pop: de Black Apple doll. Dat leek me simpel genoeg, kon niks mis gaan, dat dacht ik althans. Maar na een uurtje stikken had ik een scharminkeltje in mijn handen, dat er wat zielig uitzag, te groot lijf, geen nek, uitgemergelde armpjes, en ze hield haar armen uitgestrekt de lucht in en leek wel huilend te roepen " help mij help mij uit de nood...!" (Ik had de armen er namelijk ondersteboven aangestikt), nee dit mormel zou mijn 3-jarige petekindje zeker niet de nodige troost bieden op moeilijke momenten. 

Gelukkig was daar de Jongste, die - verbaasd over zoveel harteloosheid -  zich meteen moederlijk ontfermde over het arme dutske, en het prompt in haar armen sloot, haar nieuwe baby "Lilly" noemde en in een bedje  stopte. Ze blijkt een vreemde voorliefde te hebben voor mijn mislukte stiksels, als er maar iets niet aan klopt of een flinke hoek af is, vindt ze het helemaal geweldig. Het ligt zonder twijfel aan mijn fratsen, want er zijn echt wel meer geslaagde versies van de Black Apple doll te vinden, ga maar eens kijken bij "a pretty cool life", ergens aan de andere kant van de wereld zat Cheryl ongeveer hetzelfde uit te proberen als ik.
Soit, ik besloot uiteindelijk maar zelf het één en 't ander te hertekenen. Ik vergrootte het hele patroon, tekende de benen een beetje groter en vooral de armen wat langer en "voller", tekende er een hals en schoudertjes bij, en schuinde het lijfje wat uit en ging dan met mijn nieuw patroon opnieuw aan de slag. 


Het kind had uiteindelijk een echte hals en kreeg meteen ook een sjaal om die warm te houden en sokken gestikt uit een sok uit de eenzame sokkenmand. Voila, dit vond ik al veel betrouwbaardere metgezel voor mijn petekindje. Ik weet het, ik ben wel "tante Hilde" niet, maar wel al enorm content met dit resultaat, en toen ik eens op haar blogje ging spieken om inspiratie op te doen, las ik tot mijn grote vreugde dat er naast een deskundige uitleg van de rokjescoryfee ook een boek van de poppenfee op komst is! Ikke content dus en mijn engeltje ook, ze doopte haar nieuwe popje "Julieke"!


Stof: 
deken = appelstof van stof en zo + polarvide fleece van ikea
Lilly = volledig gerecycleerd uit oude kleding en tafelkleed
Julieke = gedeeltelijk gerecycleerd (van lichtbeige oud tafelkleed 
en oude sokken) en restjes appelstof en fleece + vilt.



Westernparty

dinsdag 6 maart 2012


Robby the Killer en Kitty Boom,
2 gevaarlijke gangsters hebben zaterdag ochtend een bank overvallen
en zijn op de vlucht.
 Zwaar bewapend kwam een hele bende cowboys en indianen
af op de "wanted" posters
om hen op te sporen.


Na de speurtocht werden de 2 boeven gefouilleerd
maar de buit was spoorloos.
Vastgebonden aan een totempaal werden ze
omgekocht met cadeautjes en geld,
waarna er een feest losbarstte in het westerndorp
vol dans, muziek en drank 


Daarna begon de speurtocht naar de buit,
communiceren deden we met "een zingende draad"
we leerden gesofistikeerde verstoptechnieken met 123 indiano,


reden om ter snelst op ons paard,


speelden poker en dronken Whisky in de saloon,


 we zochten en vonden aanwijzigingen
waardoor we uiteindelijk de buit vonden!

`

Daarna verzamelden we rond het kampvuur
voor een rondje vuurstaren,
"sterke" drank
bonen in tomatensaus,


worstjes en marshmallows grillen!


genoeg show voor 1 dag... ?
Dat had je maar gedacht,
van het cowboykampvuur ging het rechtstreeks
naar de fifties,
we trokken onze petticoat aan,
smeerden nog wat extra gel in de haren van onze mannen
gingen lekker swingen in de roma
op radio modern!