Over popjes, tutjes en engeltjes

De allerliefste kleuter ter wereld was weer jarig, mijn petekindje, 3 jaar al! Ze had bovendien eerder deze week besloten dat ze haar pamper nu ook 's nachts niet meer nodig heeft en uitgerekend op haar verjaardagsfeestje zou ze afscheid nemen van haar tutje. Dat bond ze zelf aan een heteluchtballon, die we zomaar de donkere nacht zagen invliegen, op weg naar een verdrietig engeltje daarboven! Zo schoon en zo'n dappere meid, dat vroeg wel om een bijzonder cadeautje.

Meisjes die geen pampertjes meer nodig hebben, slapen in mooie dekentjes en als ultieme troost in donkere droevige nachten besloot ik als tutjes-ersatz een popje voor haar te maken. Meteen ook de ideale uitrusting voor de komende logeerpartijen.

Onze meiden slepen hun nieuwe dekentje mee van hier naar daar, bovendien begin ik ondertussen geroutineerd te worden, in het stikken van "Grietiaanse Dekentjes" dus deze appeltjesversie zat in een handomdraai in elkaar. Het popje was een ander paar mouwen. Bij Martha Stewart vond ik het gratis patroontje van een pop: de Black Apple doll. Dat leek me simpel genoeg, kon niks mis gaan, dat dacht ik althans. Maar na een uurtje stikken had ik een scharminkeltje in mijn handen, dat er wat zielig uitzag, te groot lijf, geen nek, uitgemergelde armpjes, en ze hield haar armen uitgestrekt de lucht in en leek wel huilend te roepen " help mij help mij uit de nood...!" (Ik had de armen er namelijk ondersteboven aangestikt), nee dit mormel zou mijn 3-jarige petekindje zeker niet de nodige troost bieden op moeilijke momenten. 

Gelukkig was daar de Jongste, die - verbaasd over zoveel harteloosheid -  zich meteen moederlijk ontfermde over het arme dutske, en het prompt in haar armen sloot, haar nieuwe baby "Lilly" noemde en in een bedje  stopte. Ze blijkt een vreemde voorliefde te hebben voor mijn mislukte stiksels, als er maar iets niet aan klopt of een flinke hoek af is, vindt ze het helemaal geweldig. Het ligt zonder twijfel aan mijn fratsen, want er zijn echt wel meer geslaagde versies van de Black Apple doll te vinden, ga maar eens kijken bij "a pretty cool life", ergens aan de andere kant van de wereld zat Cheryl ongeveer hetzelfde uit te proberen als ik.

Soit, ik besloot uiteindelijk maar zelf het één en 't ander te hertekenen. Ik vergrootte het hele patroon, tekende de benen een beetje groter en vooral de armen wat langer en "voller", tekende er een hals en schoudertjes bij, en schuinde het lijfje wat uit en ging dan met mijn nieuw patroon opnieuw aan de slag. 

Het kind had uiteindelijk een echte hals en kreeg meteen ook een sjaal om die warm te houden en sokken gestikt uit een sok uit de eenzame sokkenmand. Voila, dit vond ik al veel betrouwbaardere metgezel voor mijn petekindje. Ik weet het, ik ben wel "tante Hilde" niet, maar wel al enorm content met dit resultaat, en toen ik eens op haar blogje ging spieken om inspiratie op te doen, las ik tot mijn grote vreugde dat er naast een deskundige uitleg van de rokjescoryfee ook een boek van de poppenfee op komst is! Ikke content dus en mijn engeltje ook, ze doopte haar nieuwe popje "Julieke"!

Stof: 

deken = appelstof van stof en zo + polarvide fleece van ikea

Lilly = volledig gerecycleerd uit oude kleding en tafelkleed

Julieke = gedeeltelijk gerecycleerd (van lichtbeige oud tafelkleed 

en oude sokken) en restjes appelstof en fleece + vilt.