Munitie.

dinsdag 28 november 2017

Zaterdagochtend. Mijn tas is gevuld met stoffen tasjes en glazen bokalen, noodzakelijke munitie voor een rondje afvalloos winkelen op de plaatselijke boerenmarkt. Ik rol mijn trolley recht naar mijn favoriete notenkraam. De Marokkaanse verkoper is grote fan van mijn strijd tegen afval en van mijn  boodschappensysteem. Hij vult al jarenlang met een engelengeduld wekelijks mijn potjes en zakjes. Ik geef toe : het duurt net iets langer dan het plastic-zakjes-systeem, maar hooguit enkele minuutjes. Daarom wacht ik even tot de grote drukte voorbij is en laat ik 2 dames en een heer met hoed voorgaan. Niemand meer bij het kraam, het is mijn beurt nu. Na een praatje over het najaarszonnetje vraagt de notenman hoe het met me gaat en met de studenten in huis. Ondertussen doet hij 500 gram cashewnoten in mijn stoffen zakje. Terwijl hij het touwtje aantrekt en dichtknoopt komt er een grijzende dame achter me staan. Ik zie uit mijn ooghoeken hoe ze afkeurend naar de stoffen zakjes in mijn hand tuurt, haar wenkbrauwen fronst en niet-begrijpend haar hoofd schudt. Terwijl de notenman het volgende zakje met pistache nootjes vult, voel ik hoe haar blik over haar brillenglazen heen recht in mijn rug priemt, ik hoor een luide zucht vergezeld van : "Zijn de zakjes van deze mannen voor u niet goed genoeg misschien?". Ik reageer niet en bestel nog olijven, een potje vol en overhandig mijn bokaal aan de notenman. Hij weegt het lege potje om de tarra te bepalen.  Terwijl de notenman de olijven in mijn bokaal doet, krijgt de dame het helemaal op haar heupen. "Dat versta ik nu niet zie, doe dat dan thuis toch in een pot als je dat zo graag in potten wil hebben. Val die mannen daar toch niet mee lastig!". Ze draait zich naar een jonge vrouw met een warme blauwe sjaal toe, want ze heeft begrepen dat ik voorlopig toch niet zal reageren en ik hoor haar  zeggen: " 't is toch waar hé madam en wij staan hier ondertussen maar te wachten, wat denkt ze eigenlijk wel?"
Terwijl de dame nog wat verder sakkert, stop ik mijn stoffen zakjes en bokalen in mijn trolley, ik betaal, krijg nog wat stempels op mijn klantenkaart en een vrolijke "Tot volgende week!" van mijn notenvriend. "Wie is de volgende", hoor ik hem zeggen. De dame stopt eindelijk met vloeken, kijkt naar haar nummertje  en zegt: "Ik ... eum ....."
Terwijl ze begint na te denken wat ze nu eigenlijk wil, rol ik mijn trolley voorbij een dame met een hoofd vol krullerig permanent, die er net bij is komen staan. Ze slaakt een diepe zucht en draait met haar ogen. Ik krijg nog een knipoog van de notenman en een brede glimlach van achter de blauwe sjaal, ze haalde net haar munitie uit haar tas.





Afval tijdens dit winkelrondje: een plastic folie rond een broccoli, elastiekjes rond de pijpajuintjes 
en een kunststof touwtje rond de wortelen. 
#alleskanbeter

Het Gouden Hart

donderdag 9 november 2017

Vertelde ik jullie al dat ik aan het "rommelen" ben? Nu de jeugd hier stilaan steeds meer zijn eigen weg gaat, lijkt het mij een goed moment om er eens goed tegenaan te gaan. Dochter gaf het goede voorbeeld toen ze haar kamer drastisch leegruimde voor ze op kot vertrok. Ik schrok me een ongeluk toen ik na die actie op haar zolderkamer kwam, het leek even of ze voorgoed weg ging en ik kreeg er prompt de tranen van in mijn ogen. Een afscheid van een tijdperk,  maar al snel ontdekten we dat die actie alleen maar voordelen had. Ze weet exact wat ze heeft, hoeft niet lang te zoeken naar iets, ze heeft in een mum van tijd alles ingepakt en binnen de 10 minuten is haar kamer volledig gepoetst. Zoveel "Zen", die dochter van mij!


Tijd voor mij om haar voorbeeld te volgen en ook wat tijdperken af te sluiten. Niet dat dat "ontspullen", want zo heet dat tegenwoordig zeker, bij mij in  1-2-3 gefikst is, het  is een proces van lange adem. Ik ga niet Marie-Kondogewijs tewerk, maar op de Lies-manier, lichtjes chaotisch en op mijn eigen tempo. Ik ga jullie hier niet rond de oren slaan met mijn tips, want daarvan raakt het internet zo stilaan verzadigd, die zwerven overal al rond! Langzaam maar zeker stel ik orde op zaken.  Ik pakte de badkamer, de zolder en een flink deel van de kasten al aan, de boekenkasten en het naai-atelier bewaar ik tot laatst, daar ben ik echt nog niet klaar voor!


Wat ik jullie wilde vertellen is: "waar blijf ik met mijn gerief?" Samen met een vriendin stond ik in het verleden al enkele keren op de rommelmarkt om de spullen te verkopen. Leuk, want we hadden de hele voormiddag om te koffiekletsen. Maar eerlijk gezegd was de 25 euro die we maximum verdienden, de hele moeite van in- en uitpakken en slepen met al die spullen niet waard. Nu gaan we gewoon koffiedrinken!  Ook fotografeerde ik mijn gerief en postte die foto's in allerlei verkoopsgroepen, wat een gedoe is me dat zeg! Tijdrovend, je moet een hele boekhouding bijhouden en daarnaast ook een afsprakenagenda : wie komt  wat, wanneer ophalen? Ook niet helemaal mijn ding. Een ander systeem had ik nodig!


Nu doe ik het zo: alles komt in enkele grote dozen in de garage. Voor ik de spullen in de dozen stop, denk ik eens na wie van de vrienden of kennissen oprecht blij zou worden van het "ding" in kwestie en ik vraag het hen.  Ik zeg er ook uitdrukkelijk bij dat ze mogen weigeren en zich echt niet verplicht hoeven te voelen. Ik wil niemand ongevraagd opsolferen met mijnen "boel". Al de rest breng ik om de 14 dagen naar de "Weggeefwinkel"


Ik heb namelijk het geluk om vlakbij huis een geweldige weggeefwinkel met de ronkende naam "Het gouden hart" te hebben.  Een kringwinkel zonder kassa, zo noemen de vrijwilligers die er werken het zelf. Je brengt er je spullen naartoe, een handvol vrijwilligers stallen die dan uit in hun winkel en als je zelf wat kan gebruiken neem je het mee. Simpel, geniaal, warm en schoon vind ik dat.  Je kan er niet enkel voor gratis spullen terecht kan maar ook voor een toffe babbel. Dit initiatief brengt mensen dichter bij elkaar, helpt mensen die het niet breed hebben echt verder én zo draagt iedereen zijn steentje bij aan het milieu. Daar word ik nu eens helemaal warm van, zie.


Enkele weken geleden had Dochter als schoolopdracht gekregen een vrijwilligersproject in de kijker te zetten en een vrijwilliger te interviewen, dus ging ze mee met me naar de weggeefwinkel. Het filmpje dat zij maakte kan je hier bekijken.
Wij zijn blijkbaar niet de enige "fans" van de weggeefwinkel. 's Ochtends staan de mensen in rijen dik aan te schuiven voor de winkel opengaat. De vrijwilligers willen dan ook graag een afdakje installeren voor hun klanten en zijn daarvoor op zoek naar sponsors.  Daarom dingen ze op dit moment mee in een wedstrijd van het Torfsfonds naar sponsorgeld. Mijn stem hebben ze al, die van u ook?



Links:
Filmpje van de Dochter :   Interview met Johan
Het gouden hart is 1 van de goede doelen van De warmste week

Torfsfonds  - Stem voor "Het gouden hart"!

Het gebouw van de weggeefwinkel heeft dringend nieuwe ramen nodig en daarom zijn ze op zoek naar mensen die hen financieel willen steunen. Je kan je gift overmaken  op het volgende rekeningnummer: 

BE 750017 2015 4651
Weggeefwinkel "Het gouden hart"
Martinus Van Gurplaan 41
3920 Lommel


Youtube :  Oproep van de Weggeefwinkel

Kleine Boekerij 2.0

vrijdag 3 november 2017

Onze kleine boekerij  was aan vervanging toe. De waterdichte MDF zoog na al die jaren zijn poriën vol met vocht waardoor de bladeren van de boeken frommelden en krulden. Dat was niet het plan, dus moest het kastje vorige winter weg. De bedoeling was om rond het voorjaar een nieuw "boekerijke" in elkaar te knutselen, maar omdat ik een Lief heb dat erg handig is en daarom alles - zelf wil doen en vooral ook nog grondig, duurde het wat langer voor het klaar was. Ik kwam de zomer door met een ruilmand, die ik bij goed weer buiten zette en ook wel méér dan eens vergat binnen te halen voor het begon te regenen.  Maar nu is het dus zover en het was het wachten meer dan waard: we hebben een nieuw "klein boekerijke" voor de deur en omdat we momenteel besmet zijn met het Zweedse virus, werd het er ééntje in een welbekende stijl. Alle lof is voor mijn Lief.


Het idee voor een eigen boekenruilkastje borrelde jaren geleden op tijdens onze reizen naar Duitsland, waar het boekenruilen en -delen op straat razend populair is. Overal ontdekten we boekenruilkastjes of kisten met boeken om gratis mee te nemen. Ik pakte in mijn valies standaard een stapel boeken in om onderweg te kunnen ruilen. Toen broeide het idee om bij ons ook zo'n kastje te openen. Dat deden we in het voorjaar van 2014, ter gelegenheid van de communie van Jongste. Ons initiatief zette  heel wat vrienden en kennissen aan, om ook een kastje in elkaar te knutselen. Sommigen van hen waren het sowieso van plan en kregen door ons boekerijke een sjot onder hun kont zo vertelden ze ons.  Anderen keken en zeiden onomwonden: dat wil ik ook en schoten meteen in actie. In mijn volgende blogbericht maak ik een overzichtje van die andere initiatieven in onze buurt.


Ondertussen kreeg ik via mail, instagram, Facebook al heel wat vragen over hoe je dat best aanpakt zo'n kastje. Hoog tijd voor een verzameling tips!

1. Plan
Bedenk een origineel ontwerp voor jullie kastje. Het leukst is om het initiatief met meerdere mensen te nemen.  Doe dit project samen met andere familieleden, de buurtbewoners of misschien samen met jullie vereniging, school of rusthuis. Overleg en bedenk hoe jullie willen dat jullie kastje eruit gaat zien. Je kan heel wat inspiratie vinden via google afbeeldingen of pinterest. Typ daar maar eens het zoekwoord "little free library" in en laat je inspireren. Bedenk ook waar jullie je bibje willen plaatsen. Het moet een plek zijn, die goed zichtbaar is. Als je de mogelijkheid hebt om de boekenkast op een plaats te zetten waar er extra beschutting is (onder een boom, een afdak) is dat zeker een voordeel. Hou steeds in je achterhoofd dat vocht je grootste vijand zal zijn.

2. Ontwerp
Ontwerp jullie kastje en teken het op papier. Mijn Lief de timmerman des huizes, geeft jullie volgende tips mee:

Het dak:
  • moet steeds het breedst uitsteken. Het dak heeft best een oversteek aan alle zijden van minstens 5 cm;
  • de dakbedekking maak je best uit waterbestendig materiaal: bijvoorbeeld aluminium, roofing of vol hout dat met waterbestendige lak is behandeld;
  • moet steeds een helling van 30 graden of meer hebben;
  • monteer een afdruiplijst rondom je dak, dit randje zorgt ervoor dat het water niet onder het dak door kan stromen.
Het materiaal:
  • hou de volgende R'en in je achterhoofd: recycle, reuse, repurpose! Kijk dus in de eerste instantie welk materiaal je hebt. Misschien heb je wel nog een oude kast staan die als basis kan dienen of waarvan je de leggers kan gebruiken. Of misschien liggen er ergens in het tuinhuis nog wat planken waarmee je aan de slag kan.  Hergebruik en recycleer zo veel mogelijk. Als je zelf geen materiaal hebt, vraag eens rond bij vrienden. Er is vast wel iemand met oude rommel waar hij vanaf wil en waaruit jullie je boekenkastje kunnen knutselen;
  • kies zoveel mogelijk voor vol hout. Vezelplaten en MDF - zelfs de watervaste varianten hiervan -  hebben de neiging zich veel sneller met vocht vol te zuigen (we spreken uit ervaring);
  • gebruik vijzen en waterbestendige houtlijm om alles aan elkaar te bevestigen, dat werkt veel beter dan nagels;
  • vermijd gevaarlijke materialen. Zo kan je in het deurtje beter plexiglas gebruiken in plaats van echt glas, dat makkelijker kan breken;
  • neem degelijke scharnieren voor het deurtje en zorg ervoor dat je de grendel makkelijk kan openen.
Vijand vocht 
  • zorg voor ventilatiespleten tussen het dak en zijkanten zodat het vocht weg kan;
  • kies steeds voor het meest vochtbestendige materiaal dat je ter beschikking hebt;
  • zorg ervoor dat er nergens vocht op kan blijven staan, zelfs geen druppel;
  • de zijwanden moeten over de bovenplaat heenkomen zodat er ook op de bodemplaat geen vocht kan blijven staan;
  • controleer regelmatig je kastje op schade of vocht en pas aan waar mogelijk;
  • plaats je kastje steeds op een verhoog, op stenen of op palen bijvoorbeeld. Er moet lucht onder het bibje doorkunnen zo vermijd je dat je boeken natte voeten krijgen of bezoek van een kolonie mieren.

3. Bouw en installeer
Bouw je kastje. Maak er een groepsgebeuren van en schakel zeker die timmerman of -vrouw die in je buurt woont in. Plaats je kastje op de voorziene plek.

4. Open
Nodig je buren en je vrienden uit voor een boekenfeestje! Zorg voor drankjes, chips en vlaggetjes die je uit oude boeken knutselt.  Vraag of iedereen minstens één boek wil meebrengen om in het kastje te plaatsen, zo is je kastje meteen gevuld en kan het ruilen beginnen. Leg ook een schriftje in je kastje waarin iedereen die wil zijn ervaringen kan delen.

5. Maak je kastje bekend
Je kan verschillende kanalen gebruiken om aan de wereld te laten weten dat je een boekenruilkastje hebt:
  • maak een facebookpagina of instagramaccount voor je kastje aan, of doe dat samen met bevriende boekenruilkastjeseigenaars
  • maak een geoache bij jouw kastje bij : bij geocachen
  • meld je kastje aan bij little free library. Deze beweging zorgde ervoor dat het idee van de boekenruilkastjes over de hele wereld verspreid raakte nadat ene Tod Boll in Hudson de eerste boekenruilkast in zijn voortuin monteerde. Als je je kastje daar aanmeldt krijg je een officieel nummer, een kenteken om aan je kastje te bevestigen en wordt jouw initiatief opgenomen op de wereldwijde kaart met "little free libraries".
  • ook in Nederland bestaat er een gelijkaardige organisatie waar je je kastje kan aanmelden - Minibieb
  • in de Kempen verzamelt TranslabK op een kaart alle ruilkastjes. Vergeet ook zeker niet je initiatief daar te melden.


Samen met buurman Johan die ook een kastje in zijn voortuin heeft houden we jullie op de hoogte via
  de facebookpagina "kleine boekerijkes"
Over ons initiatief las je vorige week ook in de Gazet van Antwerpen.


Chocoladekoekjes

dinsdag 31 oktober 2017

Zo stilaan blaas ik een oude traditie nieuw leven in : de weekendbaksels! Sinds we verpakkingen proberen te vermijden zaten we plots met een koekenprobleem. Bovendien wil Dochter enkel nog veganistische zoetigheden eten. Dus bakte ik de laatste weken tijdens het weekend iets lekkers. En als ik dan toch bezig ben, maak ik gelijk een flinke lading, in de hoop dat we er de volgende dagen nog van kunnen snoepen. Dat blijkt nogal vaak "wishful thinking", hoeveel ik ook maak, meestal is de laatste kruimel voor maandag uit de koekentrommel verdwenen. "Wie door de week nog koeken wil, moet zelf maar bakken" heb ik dan maar als regel ingevoerd. Soms kruipt Jongste wel eens achter de oven om nog een extra lading cupcakes of koekjes te bakken. Meestal komt het erop neer dat ze tijdens de week vooral naar fruit grijpen. Nog beter!

Deze chocoladekoekjes waren het laatste "weekendbaksel".


Dit heb je nodig: 
350 gram bloem
1 theelepel natriumbicarbonaat voor voeding (baking soda)
1 snuifje zout
250 gram plantaardige margarine
110 gram rietsuiker
110 gram bruine suiker
2 theelepels vanillesuiker
200 gram pure fairtrade chocolade 
100 gram walnoten


Zo maak je het:
Zet al je ingrediënten alvast klaar, zodat ook de margarine op kamertemperatuur is. Verwarm je oven voor op 190 graden. Mix de margarine met de bruine, de rietsuiker en de vanillesuiker en doe dit zo lang tot je een homogene massa hebt. Doe in een aparte kom de natriumbicarbonaat, de bloem en het zout bij elkaar en meng dat goed. Voeg dit mengsel van bloem geleidelijk bij het mengsel van margarine en suiker en meng de twee goed, tot je weer een homogene massa hebt.  Hak de pure chocolade en de walnoten in stukjes en roer die met een spatel onder het deeg.
Smeer een bakblik in met boter en bestuif dat met bloem. Leg op het bakblik hoopjes deeg die je vervolgens voorzichtig plat drukt. Bak de koekjes zo'n 12 minuten.
Neem dan de koekjes met een spatel voorzichtig van het bakblik en leg ze om af te koelen op een rooster. De koekjes zijn waarschijnlijk nog zacht als je ze eruit neemt, maar dat is normaal. Als ze afgekoeld zijn wordt de buitenkant harder.



Plantaardig afvalloos
Deze koekjes zijn volledig plantaardig en op deze manier kan je flink je afval beperken: 
  • koop geen aparte zakjes bakpoeder, maar natriumbicarbonaat of baking soda in een grote verpakking (vaak in karton), of ga naar een verpakkingsloze winkel en vul daar meteen je bokaal.
  • verpakkingsloze winkels verkopen vaak ook pure chocoladeparels, bloem en suiker in bulk.
  • koop je noten steeds in bulk op de markt, er zijn ook steeds meer winkels die noten in bulk aanbieden
  • Ik maak vanillesuiker zelf en bewaar die in een bokaal. Dit doe ik zo: ik doe 250 gram suiker in een afsluitbare bokaal. Telkens als ik vanillestokjes gebruik voor een gerecht snij ik die open en schraap ik er het merg eruit, dat gebruik ik in mijn gerecht. Die stokjes gooi ik daarna niet weg maar snij ik in enkele stukken en doe ik in de suiker. Dit doe ik telkens als ik een vanillestokje gebruikt heb. De stokjes kan je er na een paar dagen weer uitvissen, of gewoon laten zitten. Ze geven hun aroma af aan de suiker en tadaa... je hebt altijd een bokaal vanillesuiker bij de hand.
  • in plaats van margarine (die je steeds nog in een vlootje koopt)  kan je ook  zelf plantaardige boter maken.  Voor 250 gram boter doe je dan 65 gram kokosmelk bij 195 gram geraffineerde kokosolie, je giet de twee samen in een blender en mixt goed. Dat mengsel zet je een uur in de koelkast om te laten afkoelen.
Wat dat plantaardig eten betreft: Dochter daagde me uit om in november ook volledig veganistisch te eten. Gelukkig start morgen ook Easy Vegan van Eva, zodat ik wat extra inspiratie en reminders in mijn mailbox krijg. Het moeilijkste wordt vast om de kaas volledig te laten: kaas, ijsjes én eitjes van onze kippen zijn mijn laatste niet-plantaardige "zondes". Benieuwd of ik daar een maandje kan afblijven. Wie doet er nog mee?

Koken met Zsazsa!

woensdag 25 oktober 2017


Of ik eens wat receptjes wilde testen vroeg de madamme me deze zomer! Ah ja, 't zal wel zijn, want ik ben dol op haar recepten en die van haar vriendin.  Nu we de voorbije jaren steeds  plantaardiger zijn gaan eten, is inspiratie voor koken met groente steeds welkom. Die groentjes wandelen hier vlotjes binnen uit de eigen tuin, uit die van mijn ouders en in de vorm van een groentemand van Marc en Lea. Tijdens de warme zomermaanden konden we rijkelijk plukken én hadden de studenten verlof, dus  beschikte ik  over een uitgebreid en kritisch testpubliek. Ideaal moment om wat receptjes uit te proberen. Ik checkte ingrediënten, woog hier en daar wat na, schrapte al eens een woordje en kookte, met een aandachtige frons op mijn voorhoofd en een brede glimlach op mijn gezicht. Of om Marie te citeren: "al schreef ze een boek over automechanica, dan bracht ze me nog aan het lachen." Mijn testpubliek deelde punten uit voor sfeer en gezelligheid. Dat onderdeel was dik in orde, want we aten meestal buiten aan de lange tafel onder ons nieuwe afdak. Daarna volgden de punten voor het eten zelf, meestal gaven ze een welverdiende 8 of zelfs meer, ze vulden hier en daar de recepten nog aan met dit soort opmerkingen: "dat zou ook nog lekker zijn met erwtjes". "Dit mag voor mij nog wat pikanter zijn". Opmerkingen die ik netjes aan madamme doorbriefte. Het is duidelijk, ik heb hier kenners in huis! En sinds de gezellige boekenborrel in Stokvis dit weekend ook een dik nieuw kookboek, boordevol heerlijke en makkelijke recepten die meestal snel klaar zijn. Dat die Kim eigenlijk wel een toffe is, bewijst haar weloverwogen zorgbeleid. Ze schenkt in haar boek extra aandacht aan moestuiniers,  vegans, kaasmijders, mensen met weinig tijd, perfectionisten, moeilijke eters.... De heerlijke foto's zijn van Els Menten en je begint spontaan te watertanden als je door het boek bladert.  Als je bovendien zoals ik steeds een voorraad basisproducten in bulk* koopt zoals: rijst, pasta, bulgur, tarwe, bonen,noten, couscous... en als je je daarnaast ook focust op lokale biogroente *, dan hoef je voor de meeste recepten zelfs niet naar de supermarkt en beperk je je afval enorm!  Lekker, lokaal en bio, verpakkingsloos - driewerf hoera voor dit boek! 

1. koelkastkneusjescurry
2. citroenrisotto
3. pasta tricolore
4. kruidige linzensalade met veel beet
5. ratatouille


one pot kastwonder = perfect kampvuureten
net als de chili en de andere stoofpotjes.


vergetengroentenrisotto, de vegan versie

Voor de vergetengroenterisotto combineerde ik het receptje uit "Honger", met de armemensenrisotto van Dorien, de knolselder ging met olijfolie, peper en zout en koriander eerst de oven in. Voor de vegan-versie deed ik er flink wat spinazie bij. Na dat boekenfeestje kwam ik trouwens thuis met niet 1 kookboek, maar met 2. Ook Dorien Knockaert schreef een kookboek : Thuiskomen.


Conclusie:  Dit boek mag met stip op je eindejaarsverlanglijstje.  
Maar als je niet zo lang wil wachten: rep je naar de boekhandel!

"Honger" van Kim Leysen en Els Menten verscheen op 12 oktober bij Manteau.
ISBN: 9789022334614


* lokale biogroentes haal ik hier:
  • onze tuin
  • de tuin van mijn ouders
  • de lokale boerenmarkt (vb. Zaterdagvoormiddag in Geel)
  • de bioboer - ik haal groentemanden van de biohoeve in huis
  • de zelfoogsttuin - de dichtstbijzijnde hier is het mosterdzaadje


* Noten, bonen, zaden, rijst, pasta, granen .... in bulk, dus zonder verpakking haal ik meestal hier:
  • de lokale boerenmarkt 
  • in een verpakkingsvrije winkel, ik kom minstens eens per maand wel eens in Leuven en dat        combineer ik dan met mijn boodschappen in content Leuven.
  • heel soms online bij Pit & Pit, dan heb je wel verpakking, maar die kan je vaak wel hergebruiken

- dit is trouwens een niet gesponsorde blogpost - 

Hazelnootpasta

dinsdag 26 september 2017

Het lijkt wel dat er veel minder noten zijn dan andere jaren.  De late vorst zal er vast wel voor iets tussenzitten. Maar het is notentijd en wie zoekt die vindt! Onder onze hazelaar sprokkelde ik wat hazelnoten bij elkaar, aangevuld met wat noten uit het bos had ik een paar flinke handen vol en dat is net genoeg voor een bokaaltje vegan "Nutella".


Hazelnootpasta (vegan)
Dit heb je nodig: 
200 gram hazelnoten
3 eetlepels kokosolie
2 eetlepels cacaopoeder
3 eetlepels agave-siroop
een snuifje zout

Zo maak je het:
Kraak de hazelnoten die je gevonden hebt, een werkje waar je wel wat geduld voor nodig hebt, jobke voor in het herfstzonnetje onder een dekentje of om gezellig samen te doen met uw lief.
Verwarm je oven voor op 180 graden en rooster de hazelnoten op een bakblik een 10-tal minuten in de oven. Laat de noten afkoelen. Wrijf daarna de bruine velletjes zo goed mogelijk van de noten. Laat de kokosolie smelten. Doe de noten in de keukenmachine en hak ze zo fijn mogelijk. Voeg daarna de andere ingrediënten toe en draai er een smeuïge pasta van.
De hazelnootpasta kan je een drietal weken in de koelkast bewaren, maar hier is de bokaal veel sneller leeg, gegarandeerd! Voor je een laag hazelnootjes op je boterham smeert kan je best eens goed roeren.




Buitengoor

zondag 24 september 2017



We trekken er steeds vaker op uit en we weten ondertussen dat we daar niet ver voor moeten reizen, maar dat de pareltjes ook vlakbij voor het rapen liggen. Zo maakten we een prachtige wandeling op een zomeravond vlakbij huis.  Het was augustus en ik had wel zin in een romantische wandeling op de "purperen heide".  't Lief en ik trokken voor een avondwandeling naar het "Buitengoor". Verrast waren we toen we merkten dat we in een uitzonderlijk mooi moeras- en heidegebied terechtkwamen. Een stukje "Zweden" vlakbij huis! Natuurpunt is erin geslaagd om hier een natuurgebied te creëren waar heel wat zeldzame planten, zoals zonnedauw, blaasjeskruid en de gagel hun plekje weer veroverden. We liepen over plankenpaadjes, genoten volop van het natuurschoon, keken verwonderd toe hoe hier en daar kleine waterbronnetjes opborrelden en ja, we  wandelden zelfs hand in hand (toen ik toch eventjes mijn fototoestel kon wegstoppen) door de purperen heide. Voor we naar huis reden, stopten we nog eventjes bij de Zilvermeerhaven waar we getrakteerd werden op een prachtige zonsondergang. 















Natuurgebied: Buitengoor - Natuurpunt
Vertrekpunt: Ecocentrum de Goren 
(Het Ecocentrum ligt bij de parking en ingang van Camping het Zilvermeer, tegenover de parking van het Sunparks Kempense Meren)
Wandeling: Aardgaswandeling - 4,4 km, blauwe wandeling, aangeduid met de zeshoekige bordjes met een blauw vlammetje. 
De wandeling is zeker ook leuk om met kinderen te doen. 
Stevige wandelschoenen of bij nat weer rubber laarzen zijn een must!
Tip voor een afzakkertje na de wandeling: 
Bootjes kijken en wat drinken in Zilvermeerhaven - Port Aventura




Bouillonmoes

woensdag 20 september 2017


De tijd voor soep en bouillonnekes is weer aangebroken. Op dit moment verzamel ik in moestuin en op de boerenmarkt armenvol groente. Ideaal om een "fond" te voorzien voor de herfst- en wintersoepjes. Het is ondertussen jaren geleden dat ik nog bouillonblokjes kocht. Die werden hier ondertussen vervangen door alternatieven zonder verpakking: verse kruidentuiltjes uit de moestuin, een bokaal bouillonpoeder die ik laat vullen in de Content of een ander verkooppunt waar ik in bulk kan kopen of door deze zelfgemaakte "bouillonmoes". In één van mijn schriftjes vond ik dit recept, dat ik ooit kreeg van de Duitse oma bij wie ik een tijdje logeerde in mijn studententijd.  "Suppengewürz" maakten ze daar zelf om hun soepen en sauzen af te kruiden. Eigenlijk is het doodsimpel: je verzamelt je groente, hakt alles fijn, mengt het met zout en je hebt bouillonmoes die je in een bokaaltje in je ijskast kan bewaren.


Bouillonmoes
Dit heb je nodig:
Verzamel in je moestuin of op de markt soepgroente. Kies groente van het seizoen, gebruik wat je gemakkelijk vindt of in de tuin hebt. Je kan zelf kiezen welke groente je gebruikt. In mijn laatste lichting bouillonbokaaltjes deed ik deze groente:

1 ui
4 pijpajuintjes. 
2 tenen knoflook
1 venkel (de groene sprieten mag je mee gebruiken)
1 dikke prei
een stuk selder (knol- of gewone selder, kan allebei)
5 wortelen
een flinke handvol tuinkruiden (peterselie, basilicum, oregano, salie, rozemarijn, thijm, bieslook, kervel...)
zout zonder jodium

Maar zoals ik zei: je kan net zo goed andere groente en kruiden die je lekker vindt gebruiken. Je kan bijvoorbeeld ook courgettes, pastinaken, paprika, gember of tomaten gebruiken. Of maak misschien eens een groene kruidenbouillon?



Zo maak je het
Was eerst je handen goed. Maak de groente schoon en hak ze zeer klein met de keukenmachine. Doe alles in een grote kom en weeg hoeveel je precies hebt. Voor het zout bereken je dan hoeveel je nodig hebt: Per 100 gram groente heb je minstens 10 gram zout nodig.
Strooi het zout over de groente en meng met je blote handen de groente en het zeezout. Zorg dat alles erg goed gemengd is. Dek af met een handdoek, laat een uurtje rusten en meng regelmatig opnieuw. 
Verzamel ondertussen bokalen met schroefdeksel en was ze heel grondig af, spoel met proper water. Sterliseer ondertussen de bokalen. Dat doe je door ze te vullen met kokend water en een kwartiertje te laten staan en daarna te laten drogen op een schone handdoek. Je kan de bokalen ook een half uurtje in een heteluchtoven op 100 graden leggen. Meng het mengsel nog eens goed door, vul de schone bokalen, zorg dat de bovenranden proper blijven. Schroef het deksel erop. 
Ik bewaar deze bouillonmoes op een koele plek. Ongeopend zet ik ze in mijn koele berging, éénmaal ze open zijn bewaar ik ze in de koelkast. De bouillon zou een jaar houdbaar zijn, maar zo lang stonden de potjes bij mij nog niet op het rek. Je kan de spijs gewoon gebruiken zoals je een bouillonblokje gebruikt. Gewoon een lepeltje bij de soep of de saus, in kokend water of bij een dressing voegen, zout is dan niet meer nodig.  Ik heb altijd wel wat potjes te veel maar ik heb dan ook vrienden die ik hier blij mee kan maken. Samen met de confituurpottekes is dit een ideaal winterse antwoord op de vraag: ik-ga-op-bezoek-wat-neem-ik mee?

Lili for Africa

maandag 4 september 2017




De tante was weer in 't land, voor ze terug naar Senegal vertrekt gaf ze een feest. Omdat naaien er tijdens de zomer nog niet van was gekomen, zette ik mij aan het einde van de vakantie op een regenachtige dag toch nog eens aan mijn naaimachine. De tante had een gigantische wikkelrok met streepjes op de rommelmarkt gevonden en mij cadeau gedaan voor de stoffenvoorraad. In diezelfde voorraad vond ik nog 2 overschotlapjes die goed matchen bij de wikkelrok. Ik haalde Lili uit mijn favoriete tassenboek tevoorschijn en had na enkele uurtjes knutselen een cadeau om mee naar het feest te nemen.


Ik had nog wat restjes rok over en daarmee naaide ik boodschappentasjes. Stroptasjes voor groente, fruit of brood, want wist je dat Senegal de plastic zakjes 2 jaar geleden al verbood? (hier lees je meer).  Ook in Wallonië en Brussel is dit verbod ondertussen een feit. En wij in Vlaanderen? Wij wachten af, nog steeds. Misschien moeten we ondertussen zelf initiatief nemen en massaal de plastic zakjes weigeren?


Bedrukte buitenstof: een restje van dit project
Grijze buitenstof: een rest stuk canvas uit de stoffenvoorraad van mijn moeder
Gestreepte voeringstof + stof voor de zakjes: een wikkelrok van de rommelmarkt
Knoopjes: uit een gekregen voorraad
Grijze tassenband: de stoffenstraat
Patroon: Lili De tas van Annelies
Tips om plastic zakjes te vermijden: onderaan dit blogbericht





Brief aan Astrid

vrijdag 1 september 2017

Hej Astrid,

Lekker warm onder een dekentje, een paar kussens achter mijn rug en op mijn schoot een boek. Zo bracht ik als bijna-tiener urenlang op mijn kamer door. Het liefst liet ik me door jou meevoeren naar de bonte Villa van Pippi.  De rosse deugeniet die uit jouw verbeelding geboren werd, sloot ik meteen in mijn hart.  Net als Pippi, Tommy en Annika woonde ik in een klein dorp met zijn eigen regels en tante Pastellia’s.  Doorgaans deed ik net als Annika uitzonderlijk mijn best om netjes binnen de lijnen te kleuren en aan alle verwachtingen te voldoen. Dat gedrag zorgde echter voor flink wat vuurwerk binnenin, want daar zat Pippi, frank en eigenzinnig. Ik wilde avonturen beleven en net alles anders doen dan het hoort. Toen ik ouder werd durfde ik dat zelfs : mijn eigen gang gaan, heel af en toe maar en aanvankelijk enkel als de dorpsbewoners het niet zagen. Nu, zo’n 35 jaar later doe ik het (“eindelijk” hoor ik je nu denken) : “mijn eigen ding”.  

Op een dag nam je me mee op avontuur met Ronja en droomde ik van jouw land. Daar wilde ik naartoe, naar die uitgestrekte wouden waartussen meren als zoekgeraakte parels op onverwachte plekken liggen te glinsteren. Later, nadat ik me door jou samen met Michiel in de schuur van de Hazelhoeve liet opsluiten als die weer wat mispeuterd had en nadat ik in mijn dromen wel 1000 maal samen met Karlsson van het dak was gesprongen met die propeller op mijn rug, werd ik nieuwsgierig naar jou, naar de vrouw die deze kleine rebellen had bedacht.  Ik verdiepte me in jouw leven en het verbaasde me niets, dat ik las dat je de mosterd precies daar vandaan haalde. Vol bewondering vernam ik hoe moeilijk je het had, maar hoe groots je met die problemen omging. Hoe jij streed voor de rechten van kinderen, van dieren en hoe je op de barricaden stond voor het milieu, hoe je je tijd ver vooruit was en hoe je niet alleen een vrouw was van woorden maar vooral ook van daden.

Deze zomer trok ik met mijn familie dan eindelijk op avontuur naar die bossen van  Småland, naar die plekken waar jij bent opgegroeid en die de coulissen vormen voor jouw verhalen. We reisden naar de uitgestrekte wouden waar je me al zo vaak mee naartoe genomen had.  Dagenlang verdwaalden we tussen de bomen,  zwommen we in die glinsterende meren. Verbaasd bleven we staan bij elke vlinder die langsvloog en zochten we de naam van planten die we vergeten waren. We plukten bessen, net genoeg om er ons dessertje mee te maken bij onze tent. ’s Avonds zaten we rond het vuur, waarboven we kookten. Ondertussen hadden we tijd, elkaar en verhalen.  Toen het slecht weer was, trokken we onze jassen aan en gingen we toch naar buiten. We zagen hoe de Zweden erin slagen hecht samen te leven met de natuur en met elkaar. We leerden alweer dat je door zelf te doen, alles meer naar waarde schat. Dat eenvoud siert. Dat het niet gaat om meer of beter maar om genoeg en balans. Ik herinnerde me dat ik naar buiten moet om rust te vinden en mijn longen vol moet zuigen met zuurstof. Dat schoonheid in kleine dingen zit. Dat wie zoekt ook duurzamere alternatieven vindt. Maar goed, eigenlijk hoef ik jou dat niet uit te leggen, want voor jullie Zweden is dat een doodnormale zaak, jullie vatten dat zelfs in één woord samen: “lagom”.  Deze manier van leven wordt nu stilaan ook door de rest van de mensheid omarmd en als je het mij vraagt is dat precies wat de wereld nu nodig heeft. Onze Zweedse avonturen hebben voor mij alleszins veel betekend. Mijn evenwicht, dat hier in alle drukte nogal eens wankelt, zit weer helemaal goed sinds ik bij jou op bezoek was. Dat probeer vast te houden en als ik merk dat ik het weer verlies, trek ik mijn jas aan en ga ik naar buiten.
Dank je wel voor de levenslessen, voor je stijl en jouw verhalen.

Sov sött
Lies 




Courgettecake

maandag 28 augustus 2017

Weet je waar ik deze zomer echt van genoten heb? Van de vele picknicks en kampvuurmomenten,  met de mensen die ik het liefst heb dicht bij mij. Gewoon naar buiten, wandelen, hangen, babbelen, een wijntje en wat lekkers binnen handbereik. Gisteren hadden we afgesproken met vrienden. Ik vulde wat bokalen pompoensoep en bakte een cake om mee te nemen. Omdat er dagelijks wel een courgette uit de moestuin komt, werd het een courgettecake. Een wat ongewone combinatie denk je? Ja, maar wel heel erg lekker. Ondertussen verdiep ik me al bijna een jaartje in de veganistische keuken. Dierlijke producten vervangen in gerechten begint vlotjes te lukken. Het moeilijkste blijven echter de baksels. Het lukt echt niet altijd om hetzelfde "fluffy" effect te krijgen als in gebak met eieren en ik ben niet altijd even content met het eindresultaat. Dus blijf ik schaven aan die receptjes.  Bij deze cake lukte het om een lekkere smaak en de juiste textuur te krijgen. Bovendien is hij gemakkelijk te maken,  ook niet onbelangrijk vind ik.


Dit heb je nodig: 
300 gram geraspte courgette
250 gram tarwemeel
100 gram suiker
2 eetlepels cacaopoeder
1 theelepel kaneel
1,5 theelepel natriumbicarbonaat 
150 ml. koolzaadolie (dat heeft een neutralere smaak dan olijfolie)
1 eetlepel chiazaadjes
een scheutje citroensap
een snuifje zout
ongeveer 50 ml. water
soyaboter en wat bloem voor je cakevorm

Zo maak je het:
Verwarm je oven voor op 180 graden. 
Rasp de courgette in een grote kom. Zeef het tarwemeel boven de kom en meng dat met de courgette. Voeg daarna alle andere ingrediënten toe, enkel het water nog niet. Meng met een houten lepel alles  en voeg beetje bij beetje water toe terwijl je roert. Doe dit tot je een homogeen deeg hebt. Vet je cakevorm goed in met soyaboter en bestuif de bodem en wanden goed met tarwemeel. Stort je deeg in de cakevorm en plaats hem in het midden van je oven. Bak de cake 40 minuten op 180 graden. Haal de cake pas uit de vorm als hij afgekoeld is.  Ik nam de cake in de vorm mee, dat is gemakkelijk om te transporteren. Ik legde er een snijplank op en nam een mes gewoon mee,  ontvormen en aansnijden kan je ook ter plaatse doen. Dat bespaart weer verpakkingsmateriaal. PS'ke voor K.: als je die kaneel maar niks vindt laat je dat gewoon weg ;-)