Er zijn van die verhalen die je niet meer los laten, die zo verstrikt raken in je ziel dat het een onontwarbaar kluwen wordt. Verhalen die je zo treffen dat ze nog dagenlang in je hele lijf blijven rondzinderen. De voorbije week stond bol van zulke verhalen.
Onbegrip en woede, dagenlang voelde ik een misselijk makend gevoel in mijn maag na die schokkende reportage van Volt.
Wonden die weer worden opengereten bij het verhaal van Maybelle, een verhaal dat jaren geleden ook gedeeltelijk verstrikt raakte in het leven van goede vrienden en dus ook in dat van ons. Het verhaal van Elise en Didier, dat zo onder mijn huid kroop en gevoelens, verlangens en herinneringen weer terug naar de opervlakte duwde. Tranen die urenlang over mijn wangen liepen.
En dan nu het noodlot dat zonder genade toeslaat bij Else, het verhaal blijft plakken in mijn hart, gedachten beginnend met "wat als... " "stel dat..." en "Het moet vreselijk zijn om..." raken verstrikt in mijn hoofd.
Deze week sla ik mijn armen nog steviger om iedereen die mij lief is en wil ik niet los laten.
Vreselijk... het verhaal van Else laat mij ook niet los. Vanavond brand ik een kaarsje voor haar en haar familie.
BeantwoordenVerwijderenHier brandt ook een kaarsje voor Else ...
BeantwoordenVerwijderenEn de Volt-reportage zie ik nu pas via jouw link, het is degoutant, écht om mottig van te worden. De zoektocht naar blessings zal een moeilijke worden vandaag ...
vreselijk gewoon...
BeantwoordenVerwijderenNet die reportage gezien, erg gewoon. 'Hier zijn wel kinderen'. Ik word er niet goed van, van de reacties hè.
BeantwoordenVerwijderenpijn-in-mijn-buik
BeantwoordenVerwijderenPffff ik ben ineens weer helemaal in die gevoelens .... koesteren, koesteren, koesteren en al de rest loslaten ...
BeantwoordenVerwijderenJa, het is vreselijk, er zijn geen woorden voor. Die verhalen laten je niet los. Het doet je nog harder beseffen dat we elke dag moeten koesteren wat we hebben...
BeantwoordenVerwijderenik ben ook ontzettend geraakt door al die zaken (wonden worden soms rauw opgereten terwijl je denkt dat je het een plaats gaf, hoe broos is alles)
BeantwoordenVerwijderenIk deel je gevoelens. Ik kan alleen maar elke dag heel erg hard liefhebben
BeantwoordenVerwijderenGenieten van kleine dingen in het leven, elke dag weer. Ik blijf ook denken aan Else, verschrikkelijk is dat.
BeantwoordenVerwijderen