Roodkapje

Gisteren was de schattigste peuter

van het land jarig,

mijn petekindje!

Eergisteren zocht ik

een stofje voor haar uit bij Julija

en ik zette me gisterenochtend

aan het werk om voor

het feestje in de namiddag

als extraatje nog een kleedje voor haar te naaien.

JOT  - of just op tijd

zou dat kleedje klaar zijn

want met behulp van de patroontekentips

van de madame verliep het allemaal vlotjes

een kleedje mét beleg.

 Ze had januari al uitgeroepen tot jurkjesmaand,

JTL - we zijn nu maart,

ik ben nog maar just te laat dus met mijn eerste jurkje.

Een half uur voor we vertrokken was het klaar,

ik had een tijdje geleden nog Janet gekocht

 en wilde het jurkje nog wat pimpen

maar dat plan draaide volledig de mist in

ik zal vast iets fout gedaan hebben want

een deel van de kleur was

wel afgegaan, een deel van de applicatie ook,

en één stuk was helemaal bijeengekrompen,

ik had het dus finaal verknoeid!

Zonder kleedje naar het feestje dus...

Maar na het feestgedruis toog ik terug aan het werk

en camoufleerde de vlek met een applicatie

uit een stukje stof een lintje

en roodkapje.

Eigenlijk vind ik dit nog beter geslaagd

dan de vorige applicatie en het kleedje

is uiteindelijk toch nog gered!

Moraal van het verhaal is alweer:

Ni verzwakke komoan ge moet blijven goan ,

zoals onze plaatselijke reggeagroep zingt.

in dit geval: niet opgeven, het is nooit hopeloos

en het valt altijd nog te redden...