Paspelpoes

Ik kreeg klachten, van het mansvolk hier in huis, dat ik alleen maar meisjesgerief naai. Euh, ja die misdaad kan ik alleen maar bekennen. Om het goed te maken met mijn jongens vroeg ik spontaan of ik voor hen ook een rokske moest fabriceren, of zo'n Jacob-broek, maar nee ik moest nu ook weer niet overdrijven. Die broek is weliswaar een pareltje maar ze zijn er toch echt te groot voor én dat rokske zagen ze al helemaal niet zitten (ikke beledigd: vindt ge mijn rokskes niet schoon misschien? hè hè?).

Nee, Kussens, een deken, een pennenzak, dat soort dingen hadden ze eerder in gedachten. Kies maar een stofje dan, was mijn reactie, maar helaas kwamen ze weer niet aan hun trekken, dat kon ik meteen aan hun hopeloze blik zien toen ze voor mijn stoffenstapel stonden.

Gelukkig kwam er redding uit onverwachte Paspelpoezen- hoek. Ik kreeg een stoer stofje cadeau, duikelde in mijn oude gordijnen  en stikte een kussen met een paspelleke rondom rond én met een rits, vind je 'm op de foto? Nee hé!? Die rits is schoon verstopt, een truk die Oon weer haarfijn uit de doeken doet.

Poes (een kattin) die hier in de buurt als absolute "boef" bekendstaat en berucht is om haar katersstreken voelde zich geroepen om het paspelkussen gelijk uit te testen. Het moraal van dit verhaal: ik moet maar eens op zoek naar meer jongensstofjes.